Lekarz ma dostęp do różnych informacji o pacjencie, niekoniecznie mających związek tylko z jego zdrowiem. Stąd konieczność zachowania tajemnicy:

• stała się jedną z najważniejszych zasad kodeksów etyki lekarskiej;

• regulowana jest przepisami prawa – ujmuje to głównie ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty w art. 40 ust. 1, w myśl którego obowiązkiem lekarza jest nieujawnianie informacji dotyczących pacjenta osobom trzecim.

Lekarza obowiązuje zakaz tak czynnego ujawniania informacji o pacjencie (co może się zdarzyć np. podczas rozmowy), jak i biernego ujawniania (które może być skutkiem niezabezpieczenia dokumentacji pacjenta).

Zachowanie tajemnicy lekarskiej ma charakter absolutny. Jak czytamy w „Medycynie Praktycznej”: „Oznacza to, że lekarz ma zakaz ujawniania jakichkolwiek informacji nią objętych (zakres przedmiotowy), komukolwiek (zakres podmiotowy), gdziekolwiek (zakres miejscowy), kiedykolwiek (zakres czasowy) i dla jakichkolwiek celów (zakres teleologiczny)”. Tak więc lekarz przed podzieleniem się informacją o pacjencie musi się zastanowić, czy wolno mu to zrobić.

Prawo reguluje, kiedy lekarz może ujawnić posiadane informacje. Art. 40 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty dopuszcza ujawnienie tajemnicy lekarskiej w trzech przypadkach:

• za zgodą pacjenta (jego przedstawiciela ustawowego) – obowiązkiem lekarza jest jednak przestrzeżenie pacjenta przed ewentualnym niebezpieczeństwem pojawienia się niekorzystnych skutków ujawnienia tajemnicy;

• kiedy zezwalają na to przepisy samej ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty – co, jak podaje „Medycyna Praktyczna”, dozwolone jest w przypadkach, kiedy: „(...) 1) zachowanie tajemnicy może stanowić niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pacjenta lub innych osób 2) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych informacji o pacjencie związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych innemu lekarzowi lub uprawnionym osobom uczestniczącym w udzielaniu tych świadczeń 3) zachodzi potrzeba przekazania niezbędnych
  informacji o pacjencie lekarzowi sądowemu”;

• za zgodą organu władzy publicznej lub innego upoważnionego podmiotu – z art. 40 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty wynika, iż obowiązkiem lekarza jest - jeśli badanie lekarskie przeprowadzono na żądanie uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów organów i instytucji – przekazanie informacji o stanie zdrowia pacjenta wyłącznie tym organom i instytucjom.

Źródło: „Medycyna Praktyczna”