Każdy materiał używany w stomatologii do leczenia protetycznego z zastosowaniem implantów ma swoje wady i zalety, ale to tytan jest obecnie uznawany za najkorzystniejszy ze wszystkich metali do wykorzystania w leczeniu implantologicznym, gdyż przewyższa inne materiały metaliczne pod względem biokompatybilności. Jest również bardziej odporny na korozję. Zastosowanie implantów tytanowych nie jest jednak gwarancją sukcesu w każdym zabiegu stomatologicznym. Wśród potencjalnych przyczyn niepowodzeń w leczeniu z wykorzystaniem wszczepów tytanowych, wymieniane są wysokie cykliczne obciążenia okluzyjne i absorpcja wodoru ze środowiska biologicznego.

Implanty wykonane z ceramiki mają z kolei tę zaletę, że sprzyjają osseointegracji – przez uwalnianie jonów fosforanu wapnia do obszaru w bezpośrednim sąsiedztwie wokół wszczepu. Wadą implantów ceramicznych jest jednak ich podatność na pękanie w przypadku przeciążeń biomechanicznych. Problemem jest także duża kruchość ceramiki, a nadmierna koncentracja naprężeń może przyspieszać propagację pęknięć, co doprowadza do dość szybkiego uszkodzenia implantu.