W stomatologii pojawiają się głosy, że zmiany demograficzne, a szczególnie coraz większy odsetek osób starszych na całym świecie, jak również zmiany epidemiologiczne skutkujące większą liczbą zachowanych zębów oraz wyższy popyt i oczekiwania pacjentów gabinetów dentystycznych powodują, że napisane powinny zostać nowe scenariusze działań odnoszących się do zdrowia jamy ustnej seniorów. Istnieje więc pilna potrzeba rekonfiguracji stomatologii geriatrycznej – z dziedziny skupiającej się tradycyjnie na protetyce w kierunku dyscypliny bardziej holistycznej, do której włączone zostają aspekty opieki nad osobami starszymi i gerontologiczne.

Według badaczy z Chile nowocześnie pojmowana stomatologia geriatryczna powinna opierać się na następujących filarach: stomatologii minimalnie interwencyjnej, opiece skoncentrowanej na pacjencie, interdyscyplinarnej pracy zespołowej i skupieniu się na zachowaniu/przywróceniu funkcjonalności jamy ustnej. Naukowcy uważają, że dostosowanie wytycznych klinicznych i polityki zdrowia publicznego do nowej koncepcji poprawi dostęp osób starszych do opieki dentystycznej – w tym dostęp osób z barierami fizycznymi lub społecznymi. Zapewni też lepszą jakość życia seniorów i ich dobre samopoczucie wynikające z poprawy zdrowia jamy ustnej. Wskazano, że wspomniana rekonfiguracja będzie wymagała zmian w kształceniu i szkoleniu dentystów oraz specjalistów medycyny działających w sektorze publicznym i prywatnym.