Do aktualnie stosowanych metod w wykrywaniu próchnicy należą metoda wizualna i dotykowa, transiluminacja i radiografia. Wśród nowych metod, które pojawiły się w ostatnich dekadach, są dwie metody fluorescencji – laserowa, a także indukowana światłem. Badania potwierdzają, że dzięki nim możliwe jest zwiększenie in vivo dokładności pomiaru stopnia zmineralizowania szkliwa na gładkich powierzchniach zębów.

Uważa się, że zgłębnik powinien być używany jedynie do oczyszczania bruzd przed badaniem stomatologicznym, natomiast nie powinien być wykorzystywany jako narzędzie w czynnościach służących diagnozowaniu próchnicy – w tzw. haczeniu bruzdy. Wynika to z faktu, że podczas użycia zgłębnika w dołkach i bruzdach oraz na powierzchniach gładkich zębów może to doprowadzić do uszkodzenia szkliwa w miejscu, gdzie uległo ono demineralizacji. Powoduje to ryzyko przeniesienia bakterii próchnicotwórczych z chorego miejsca na obszar dotychczas nie dotknięty działaniem drobnoustrojów kariogennych.