Od około 40 lat świat zmaga się z zakażeniami wirusem HIV i ich konsekwencją – zespołem nabytego niedoboru odporności (AIDS). Przez wiele lat choroba ta była z założenia śmiertelna, teraz uważana jest za przewlekłą – głównie w krajach rozwiniętych, gdyż w pozostałej części świata nadal pozostaje najpoważniejszym wyzwaniem dla zdrowia publicznego i praw człowieka.

Dentyści wraz z innymi pracownikami służby zdrowia odgrywają istotną rolę w ograniczeniu nowych zakażeń, ponieważ mają możliwości wczesnego diagnozowania HIV/AIDS, a także posiadają narzędzia i leki, dzięki którym mogą poprawiać jakość życia chorych.

Z tegorocznych badań przeprowadzonych na Queen Mary University of London wynika, że konieczna jest poprawa kształcenia przyszłych dentystów w zakresie rozpoznawania HIV/AIDS i leczenia osób zakażonych tym wirusem. W wielu częściach świata jest jeszcze sporo w tym zakresie do zrobienia, ponieważ nawet wykwalifikowani pracownicy służby zdrowia mają trudności z zapewnieniem opieki nad osobami zakażonymi wirusem HIV. Problemem są tu głównie dwa elementy: stygmatyzacja i negatywne postawy kulturowe wobec osób z AIDS lub będących nosicielami HIV.

Zmiany w sposobie kształcenia przyszłych dentystów w tematyce HIV/AIDS powinny dotyczyć także decydentów układających programy edukacyjne – ze wspomnianego badania wynika, że choć programy te są uznawane za bardzo dobre, to i tak będą wymagać udoskonalenia, gdyż absolwenci mogą mieć nadal problem z leczeniem pacjentów z HIV po ukończeniu kształcenia akademickiego.