Pan Roman przestał korzystać z usług przychodni, w której dotychczas się leczył. Zwrócił się do ZOZ-u z prośbą o wydanie mu w oryginale jego dokumentacji medycznej, argumentując, że będzie mu potrzebna. Wydano mu jednak tylko kopie dokumentów, powołując się na rozporządzenie ministra zdrowia z 2001 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, jej prowadzeniu i udostępnianiu. Były pacjent odwołał się od tej decyzji do głównego inspektora ochrony danych osobowych, twierdząc, że jest ona sprzeczna z dyrektywą wspólnotową i prowadzi do naruszenia tajemnicy lekarskiej. GIODO kontrargumentował: odmowa ZOZ-u była słuszna, ponieważ reguluje to art.27 ust. 2 ustawy o ochronie danych osobowych dopuszczający przetwarzanie danych o stanie zdrowia, jeżeli przepis szczególny innej ustawy zezwala na to bez zgody osoby, której dane dotyczą, i stwarza pełne gwarancje ochrony – a takie przepisy zawierają ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty oraz o zakładach opieki zdrowotnej.

Pan Roman w odpowiedzi złożył skargę do WSA, który oddalił ją, ponieważ uznał, iż art. 18 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej przesądza, że dokumentacja medyczna dotycząca aktualnych i byłych pacjentów powinna być przechowywana również po zakończeniu leczenia, by w razie konieczności mogły do niej wglądnąć osoby upoważnione.

Sprawą wspomnianych zapisów ustawowych zajmował się Trybunał Konstytucyjny, który uznał je w listopadzie 2005 r. za niezgodne z z art. 92 ust. 1 konstytucji i wyznaczył 31 maja 2006 roku na dzień utraty mocy kwestionowanych regulacji. W związku z tym, iż orzeczenie TK o niezgodności aktu normatywnego z konstytucją jest podstawą do uchylenia decyzji lub innego rozstrzygnięcia opartego na niekonstytucyjnym przepisie na zasadach i w trybie określonych w regulacjach właściwych dla danego postępowania, pan Roman złożył do GIODO w czerwcu 2006 r. skargę o wznowienie postępowania zakończonego wydaniem decyzji opartej na przepisie zakwestionowanym przez TK. Otrzymał decyzję odmowną, z uzasadnieniem, że termin złożenia skargi minął miesiąc po ogłoszeniu wyroku TK. Sprawa trafiła do WSA, a rozpatrujący ją sędzia uchylił postanowienie GIODO, bo - jak czytamy w „Rzeczpospolitej”: „(...)w sytuacji, w której Trybunał na podstawie art. 190 § 3 konstytucji odroczył wejście w życie swojego wyroku, miesięczny termin do złożenia wniosku o wznowienie postępowania przewidziany w art. 145a § 21 k.p.a. liczy się od dnia utraty mocy obowiązującej wyroku. Tak więc wniosek o wznowienie Roman R. złożył w terminie. Główny inspektor musi zatem rozpatrzyć ten wniosek co do meritum”.

Sprawa czeka teraz na rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisami ZOZ ma obowiązek:

• przechowywania: dokumentacji medycznej pacjentów przez 20 lat licząc od końca roku, w którym dokonano ostatniego wpisu;10 lat zdjęć rtg; 5 lat skierowań lekarskich na badania; w przypadku śmierci pacjenta spowodowanej obrażeniami ciała lub zatruciem okres przechowywania dokumentów wynosi 30 lat;

• udostępniania do wglądu w ZOZ-ie oryginałów dokumentów medycznych pacjentowi, jego opiekunowi lub osobie upoważnionej (przedstawicielowi organów dochodzeniowych, prokuratorom,…);

• udostępniania oryginałów dokumentów z zastrzeżeniem zwrotu po wykorzystaniu – do wykonania odpłatnych odpisów, wyciągów, kopii.

Źródło: „Rzeczpospolita”