Redukcja wydzielania śliny (czyli hyposaliwacja) i wynikająca z niej kserostomia (czyli suchość śluzówki jamy ustnej), niezależnie od przyczyny, które spowodowały te stany, zawsze wywołują duży dyskomfort u dotkniętych nimi osób. Zwiększają też ryzyko zakażeń drobnoustrojami lub sprzyjają gwałtownemu zwiększeniu liczebności już istniejącej w jamie ustnej niekorzystnej mikroflory. Dotyczy to m.in. populacji Candida albicans – grzyba, który na co dzień bytuje w ludzkim organizmie, w tym w jamie ustnej, a w sprzyjających dla infekcji warunkach zamienia się w patogen.

Ponieważ grzybica spowodowana przez ten drobnoustrój powoduje dokuczliwe objawy, poszukuje się coraz bardziej skutecznych preparatów, które wspomagałyby prawidłową produkcję śliny lub przewracały właściwe warunki wilgotnościowe w jamie ustnej.

Substytuty śliny stosowane są także przez osoby które wykorzystują protezy zębowe. Bywa to konieczne, gdyż wprowadzenie uzupełnienia protetycznego do jamy ustnej również może wpływać na zmniejszenie wydzielania śliny. Substytuty śliny poprawiają także jakość życia u pacjentów z wadami zgryzu oraz bruksizmem, są też stosowane w celu zmniejszenia liczby drobnoustrojów próchnicotwórczych.

Znalezienie preparatu, który byłby bardzo skuteczny w przywracaniu właściwych warunków wilgotnościowych w jamie ustnej, poprawiłoby zatem komfort życia bardzo dużej grupie ludzi.

Do obecnie stosowanych preparatów sztucznej śliny dodawane są między innymi ksylitol, fluor, laktoferyna czy lizozym. Nie ma jednak preparatu idealnego. Wiadomo, że korzystnie na stabilizację liczby drobnoustrojów w jamie ustnej mogą wpływać nanocząstki srebra oraz złota. Biorąc pod uwagę fakt, że wiele uzupełnień protetycznych zawiera metalowe elementy, dodatek tego typu nanocząstek byłby bardzo korzystny z uwagi na brak reakcji drobin metali szlachetnych z elementami metalowymi uzupełnienia protetycznego.

Naukowcy z Uniwersytetu Medycznego i Politechniki w Białymstoku w 2016 r. przeprowadzili badanie, w którym oceniali, czy preparaty sztucznej śliny z dodatkiem złota mogą korzystnie wpływać na zmniejszenie przylegania drożdżaków Candida albicans do metalowych elementów protetycznych wykonanych ze stopu kobaltu, chromu i molibdenu. Okazało się, że nanocząstki złota skutecznie hamują przyleganie Candida albicans do badanych powierzchni i redukują rozwój tych drobnoustrojów. Uczeni sugerują zatem, że nanocząstki złota mogą być korzystnym dodatkiem do preparatów zastępujących ślinę, gdyż prowadzą do zahamowania podstawowych procesów życiowych komórek patogennych, co powoduje ich obumieranie i zapobiega przyleganiu do metalowych elementów protetycznych.