Około 10 proc. dentystów używa obecnie laserów w swojej praktyce. Najczęściej wykorzystuje je w chirurgii tkanek miękkich, a – rzadziej – do biostymulacji procesów regeneracyjnych i gojenia. Dzięki kilku dekadom badań, które prowadzone były w Stanach Zjednoczonych, między innymi na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco, udało się opracować laser, który można wykorzystywać prewencyjnie, stosując go do podgrzewania zębów bez niszczenia tworzących je żywych tkanek, a jedynie w celu poprawy krystalicznej struktury szkliwa.

Jednym z pionierów badań nad profilaktycznym zastosowaniem laserów w stomatologii jest dr John Featherstone z Wydziału Stomatologii Uniwersytetu w San Francisco, który swój doktorat robił z fizyki chemicznej – zajmował się fosforanem wapnia w zębach i kościach. Aby lasery można było wykorzystać do profilaktycznego wzmocnienia szkliwa, należało opracować technologię, która umożliwiłaby bardzo precyzyjne dawkowanie mocy wiązki. Tak, aby w ciągu kilku mikrosekund podgrzać szkliwo na tyle mocno, żeby udało się dzięki temu wzmocnić strukturę hydroksyapatytu i wzmocnić kryształy wapnia, a jednocześnie nie uszkodzić żywych tkanek znajdujących się pod szkliwem.

Taki laser udało się opracować, między innymi dzięki determinacji wspomnianego już naukowca oraz jego współpracowników dra Rechmanna i dra Frieda. W 2012 r. pojawiły się wyniki badania, w którym zespół Rechmanna wykazał, iż leczenie laserem może wręcz indukować remineralizację zębów w połączeniu z lakierem fluorkowym, co będzie prowadzić do odwrócenia uszkodzeń szkliwa. Obecnie dr Rechmann rozpoczyna intensywne badania kliniczne z zakresu laserowej stomatologii prewencyjnej i współpracuje z firmą z Bostonu, która wytworzyła najnowocześniejsze lasery na podstawie badań zespołu z Uniwersytetem Francisco. Po zakończeniu badań konieczne będzie uzyskanie zgody Food and Drug Administration na stosowanie lasera CO₂ o krótkim impulsie do celów prewencyjnych w stomatologii.

Źródło: medicalxpress.com