Dość długo pokutowało przekonanie, że kształt zęba jest taki a nie inny, bo... jest. Taki model myślenia obowiązywał jeszcze pod koniec XX wieku. Dla specjalistów zajmujących się przygotowywaniem uzupełnień dentystycznych i odtwarzaniem konturów zębów oznaczało to, że sami musieli szukać inspiracji, jak spreparować kształt zęba, aby było dobrze. Dużo w tym wypadku zależało od indywidualnego doświadczenia: im technik dentystyczny lub stomatolog mieli go więcej, tym lepsze osiągali efekty w pracy.

Obecnie wiadomo, że kształt zębów zawsze odnosi się do warunków otoczenia, w którym ząb się znajduje. Oznacza to, że ostatecznie morfologia zębów to wynik kształtu, okluzji, funkcji, dopasowania, warunków anatomicznych w jamie ustnej i wpływu fonetyki. Ząb musi wpasować się w środowisko wewnętrzne jamy ustnej i integrować z nim, pozostając jednocześnie w zgodzie z warunkami zewnętrznymi (wiekiem, pacjenta, kształtem i rysami twarzy, wyglądem skóry). Element dopasowania ze środowiskiem zewnętrznym jest szczególnie istotny w przypadku zębów przednich, odsłanianych w uśmiechu i podczas rozmowy czy spożywania pokarmów.

Źródło: Opracowanie własne