„Możemy zbierać na edukację medyczną dzieci: do dziś już przeszkoliliśmy z pierwszej pomocy ponad 1,5 mln dzieci z klas I—III. A może będziemy zbierać na to, by w każdej szkole były znów gabinety stomatologiczne, jak kiedyś?” – tak brzmi fragment rozmowy z Jurkiem Owsiakiem zamieszczonej na łamach „Mamo to Ja”.

Stomatologia to dziedzina w większości sprywatyzowana, ale istnieje paląca potrzeba poprawy dostępu dzieci do świadczeń stomatologicznych – bo leczenie zębów w prywatnym gabinecie jest drogie. Wdrożenie przez państwo opieki stomatologicznej w szkole w takim wydaniu, jak jeszcze wyglądało to kilka dekad temu, na chwilę obecną – i pewnie jeszcze przez wiele lat – nie dojdzie do skutku. Bo brakuje pieniędzy.

Już w styczniu czeka nas kolejny Finał Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Orkiestra nie zagra na razie dla samej stomatologii dziecięcej, ale w tym roku postawiono na diagnostykę dla dzieci nieco starszych – aby lepiej realizować programy przesiewowe wykrywające u młodego pokolenia problemy ze wzrokiem, słuchem, czy jak najszybciej rozpoznać nowotwór; postawiono też – jak w zeszłym roku – na geriatrię.

Wpływ na to, dla kogo w danym roku będzie grać WOŚP, może mieć każdy z nas. „Każdy może przysłać maiła z propozycją. Młode mamy piszą do nas w wielu sprawach. To za ich sprawą powstał program, dzięki któremu każda kobieta mająca cukrzycę może na czas planowania ciąży i samej ciąży otrzymać bezpłatnie pompę insulinową” – czytamy wypowiedź głównego dyrygenta WOŚP.

Kiedy Orkiestra startowała, sypały się głosy, że ludzie nie uwierzą w ideę i do puszek nie trafi ani złotówka. Dziś mówi się o pokoleniu WOŚP: tym, które zbierało, zbiera i zbierać będzie oraz o niezliczonych osobach, które zawdzięczają życie lub zdrowie sprzętowi oznakowanemu naklejką czerwonego serduszka, a właściwie ofiarności tych, co datki wrzucili, tych, co zadbali, aby do szpitali trafiły najlepsze i najnowocześniejsze urządzenia i tych, którzy potrafili wykorzystać możliwości aparatury.

Dzięki Orkiestrze wiele zmieniło się w szpitalach; i w ludziach. Pamiętajmy: kolejny Finał niebawem!

Źródło: „Mamo to Ja”