Lekarze i dentyści wykonują zawód wolny, co nie jest tożsame z nieograniczoną niczym działalnością. Poza zapisami w aktach prawnych, których przepisy precyzyjnie regulują postępowanie w określonych sytuacjach, jest jeszcze etyka – wartość, której nie da się unormować, a można jedynie wskazać drogę postępowania dokonywania wyborów. Bo sumienie, które jest nadrzędnym „kierownikiem” etyki, działa indywidualnie u każdego człowieka. Sumienia nie da się ująć w paragrafy, ale da się wykształcić umiejętność odróżniania dobra od zła, a na tej bazie – postępowania zgodnego z zasadami etyki.

- Zasady etyczne lekarz powinien mieć we krwi, powinny one wynikać z wychowania wyniesionego z domu, z kindersztuby, z szacunku dla relacji mistrz - uczeń i generalnie dla drugiego człowieka. Przecież nie jesteśmy urzędnikami, naszym powołaniem jest leczyć chorych i ten dekalog, jakim jest KEL, ma nam o tym przypominać – mówi Andrzej Wojnar, przewodniczący Komisji Etyki Lekarskiej Naczelnej Rady Lekarskiej w rozmowie dla „Gazety Lekarskiej” (wyd. z dn. 17.11.2014 r. ).

KEL, czyli Kodeks Etyki Lekarskiej, nie jest tylko cienką książeczką – kolejnym biurokratycznym tworem, który zbiera kurz, leżąc na półce. Dla lekarzy i dentystów – szczególnie w obecnych czasach pogoni za pieniądzem, sławą i remodelingu wartości etycznych – powinien być jak dekalog.

- W tej liczącej zaledwie 32 strony niebieskiej książeczce, każde zdanie, każde słowo ma swoje znaczenie, swoją wymowę. Nad doborem treści formułujących zasady etyki lekarskiej pracował sztab ludzi na trzech Krajowych Zjazdach Lekarzy – przypomina A. Wojnar i wskazuje, że lekarze i dentyści stawiani są obecnie w trudnych moralnie sytuacjach: kiedy z jednej strony jest chory, ciepiący człowiek, z drugiej – presja płatnika ubezpieczeniowego i widmo braku zwrotu pieniędzy za nadwykonania, a nad tym wszystkim unosi się pamięć o przysiędze Hipokratesa. Dlatego warto KEL znać i mieć go w głowie. Także wtedy, gdy pokusa promowania oferowanych usług, cen czy gabinetu jest większa niż poczucie obowiązku względem zakazu reklamowania – również ujętego w Kodeksie.

Źródło: „Gazeta Lekarska”