„Lekarz ma swobodę wyboru w zakresie metod postępowania, które uzna za najskuteczniejsze. Powinien jednak ograniczyć czynności medyczne do rzeczywiście potrzebnych choremu zgodnie z aktualnym stanem wiedzy" – mówi art. 6 Kodeksu Etyki Lekarskiej. Swoboda decyzji zawodowych jest podporządkowana ogólnej zasadzie troski o dobro chorego i ograniczona do zadań wynikających z celów profesji medycznej, a cele te to: ochrona życia i zdrowia ludzkiego, zapobieganie chorobom, leczenie chorych oraz niesienie ulgi w cierpieniu. Czym jest swoboda? Z definicji słownikowych wynika, że jest to zdolność do postępowania zgodnie z własną wolą przy jednoczesnej niezależności od czynników zewnętrznych. W odniesieniu do działań zawodowych podejmowanych przez lekarza lub stomatologa swoboda wyboru metody postępowania zawsze ma wymiar subiektywny i obiektywny. Różnicę między nimi wyjaśnia artykuł w „Medycynie Praktycznej” (wydanie z dnia 19.03.2014 r.): „Wymiar subiektywny to osobiste, wewnętrzne, zgodne z własnym sumieniem, przekonanie lekarza o skuteczności i zasadności zastosowania określonej metody terapeutycznej w danej sytuacji klinicznej. Natomiast wymiar obiektywny to odniesienie do aktualnej wiedzy medycznej, wytycznych i standardów postępowania”.

W każdej sytuacji swoboda działań zawodowych powinna się opierać na ugruntowanej wiedzy medycznej; tę ostatnią zaś lekarz – na mocy przepisów o obowiązku ustawicznego dokształcania się – musi rozwijać i doskonalić.

Źródło: „Medycyna Praktyczna”