W „Gazecie Lubuskiej” (wydanie z dnia 5.09.2013 r.) ukazał się list matki niepełnosprawnej dziewczynki. Autorka wskazuje w nim, z jakimi trudnościami, stresem i nie zawsze odpowiednim podejściem do pacjenta muszą zmagać się osoby niepełnosprawne oraz ich opiekunowie, kiedy chcą skorzystać z usług medycznych, czy też kiedy konieczne jest leczenie zębów. Jest też i taki fragment w liście, dzięki któremu świat wydaje się bardziej przyjazny osobom doświadczonym przez los: to informacja o wspaniałych fachowcach, dzięki którym leczenie zębów lub inne zabiegi medyczne przestają być traumatycznym przeżyciem zarówno dla niepełnosprawnych dzieci oraz dla ich opiekunów. Oto wspomniany fragment:

„Od lat jeżdżę do Nowej Soli, do Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej Bokszańska-Oczkowicz. Tam leczą dzieci niepełnosprawne pod narkozą. Personel jest wspaniały, profesjonalny. Jadąc tam z córką czuję się bezpiecznie i wiem, że zawsze zostaniemy przyjęte. Pracują tam ludzie, którzy profesjonalnie i z sercem na dłoni podchodzą do niepełnosprawnych. Dzięki nim wiem, że leczenie niepełnosprawnego malucha nie musi wiązać się ze stresem, nie musi zamieniać się w koszmar i wywoływać traumy u dziecka. Dopiero w tej przychodni spotkałam się z tak dobrym traktowaniem zarówno dzieci niepełnosprawnych, jak i ich rodziców” - pisze autorka listu.

Strach przed dentystą to tylko jedna z emocji, z którymi muszą zmagać się pacjenci i ich opiekunowie. Do tego dochodzi poważny stres wynikający między innymi z braku pewności, czy osoba niepełnosprawna lub upośledzone dziecko zostaną przyjęci w danej placówce i dzięki temu ulży się w ich cierpieniu.

Niepełnosprawni, w tym niepełnosprawne dzieci, nie mają w Polsce lekkiego życia. W teorii wprowadza się dla tych osób wielu udogodnień. W praktyce nie zawsze to, co zapisane na papierze, działa. Do tego dochodzą jeszcze bezduszne przepisy i – bywa – brak empatii ze strony personelu medycznego. Doskonale wiedzą o tym rodzice i opiekunowie, kiedy z niepełnosprawnym podopiecznym muszą pójść do lekarza lub dentysty. Dlatego każdy przykład, który pokazuje, że w naszym kraju dzieci niepełnosprawne mogą jednak liczyć na fachową opiekę i ludzką życzliwość w procesie leczenia, wart jest pochwały. Oby opiekunowie osób niepełnosprawnych mieli jak najwięcej okazji do pisania tak sympatycznych listów, jak wspomniany w tym artykule.

Źródło: „Gazeta Lubuska”