Czas, profilaktyka i indywidualne traktowanie – na tym należy opierać sukces w leczeniu nowotworów jamy ustnej.

Niepowodzenia w leczeniu chorób nowotworowych zdarzają się. Ich przyczyną jest nieświadomość pacjentów, jak groźna może być choroba i niechęć do leczenia wynikająca z obawy. Niepowodzenia mogą też wynikać z błędnej diagnozy i niewłaściwie wybranej metody leczniczej.

By wskaźnik udanego leczenia był bardziej korzystny, konieczne jest podnoszenie świadomości społecznej oraz szkolenie lekarzy i dentystów z wypracowaniem algorytmów postępowania na każdym etapie choroby nowotworowej: inicjacji, promocji i leczenia, w tym opieki okołooperacyjnej.

Jedną z elementarnych trudności w diagnostyce różnicowej nowotworów jamy ustnej są pojawiające się w niej częste zakażenia zębopochodne, ponieważ mogą one maskować nowotwór współistniejącym stanem zapalnym. Z tego powodu różnicowanie jest konieczne dla uzyskania prawdziwego obrazu stanu zdrowia tego rejonu ciała. Wyeliminowanie istniejącego stanu zapalnego oraz poprawę stanu klinicznego chorego przynosi stosowanie leków przeciwzapalnych i antybiotykoterapii. W tym czasie powinno wykonywać się badania, które umożliwią zdiagnozowanie istniejącej choroby nowotworowej, a dzięki temu zostanie wdrożone właściwe postępowanie lecznicze.

Profilaktyka nowotworów jamy ustnej powinna obejmować każdy z zaliczanych doń elementów. W profilaktyce pierwszorzędowej zasadnicze znaczenie ma zdrowy styl życia i eliminacja czynników ryzyka. W profilaktyce drugorzędowej uwaga powinna być skierowana na przeprowadzenie konwencjonalnego badania jamy ustnej – to podstawowe badanie przesiewowe, zloty standard, dzięki któremu udaje się wyodrębnić wszelkie podejrzane przypadki. Podejrzenia stomatologa powinien wzbudzić np. guz zlokalizowany w jamie ustnej i nie gojący się przez 14 dni, o ile nie można wskazać związków przyczynowych dla jego istnienia.

W sytuacji, kiedy leczenie mikrourazów w gabinecie stomatologicznym nie przynosi skutków po tygodniu terapii, wskazane jest zastosowanie narzędzia profilaktyki trzeciorzędowej – chemoprewencji. Jej celem jest zahamowanie, odwrócenie lub spowolnienie procesu chorobowego za pomocą syntetycznych albo naturalnych związków chemicznych.

Do każdego pacjenta powinno podchodzić się indywidualnie – każdy jest bowiem inny pod względem genetycznym i inaczej będzie reagował na czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej jamy ustnej oraz na zastosowane leczenie.

Źródło: „Gazeta Lekarska”