Dziecko u stomatologa ma prawo do szeregu bezpłatnych świadczeń ogólnostomatologicznych realizowanych w ramach ubezpieczenia ze środków publicznych. Przysługują mu darmowe:

• badania lekarskie – jedno na rok połączone z instruktażem prawidłowej higieny jamy ustnej oraz trzy w ciągu roku w ramach wizyty kontrolnej; przysługuje też badanie specjalisty bez udzielania innych świadczeń, ale połączone z wydaniem krótkiej oceny i wskazań dla innego lekarza prowadzącego leczenie; przysługuje też badanie żywotności zębów, przy czym obejmuje ono 3 zęby sąsiednie lub przeciwstawne;

• pierwsza wizyta u stomatologa (dotyczy dzieci do 6. roku życia, a wizyta ta nie jest związana z innymi zabiegami stomatologicznymi);

• zakładanie opatrunku;

• wewnątrzustne zdjęcie zębowe;

• znieczulenie aplikowane w powiązaniu z udzielanymi świadczeniami gwarantowanymi;

• leczenie zębów, w czasie którego leczona jest próchnica powierzchowna w każdym zębie, a także kiedy prowadzone jest bezpośrednie pokrycie miazgi zęba; bezpłatne są też: opatrunek leczniczy w zębie stałym, opracowanie ubytków w zębach na 1, 2 i 3 powierzchniach – w zależności od rozległości ubytku;

• dewitalizacja miazgi (czyli tzw. zatrucie zęba), trepanacja martwego zęba i założenie opatrunku do ubytku;

• ekstyrpacja, czyli całkowite usunięcie miazgi zęba oraz czasowe i ostateczne wypełnienie 1 kanału, a także ekstyrpacja miazgi z 1 kanału zęba z nieuformowanym korzeniem;

• amputacja przyżyciowa miazgi zęba, a także miazgi zęba z nieuformowanym korzeniem;

• leczenie endodontyczne chorego zęba z wypełnieniem 1, 2 i 3 kanałów, oraz leczenie kanałowe zęba z zakażonymi kanałami z wypełnieniem 2 kanałów (uwaga: świadczenia te nie obejmują opracowania i odbudowy ubytku korony leczonego zęba);

• oczyszczanie zębów ze złogów raz na rok z połówki łuku zębowego, płukanie kieszonek dziąsłowych i aplikacja leku, kiretaż dla ¼ uzębienia;

• ekstrakcje zębów jedno- i wielokorzeniowych;

• unieruchomienie zębów drucianą ligaturą;

• chirurgiczne zaopatrzenie małej rany (do 3 zębodołów);

• nacięcie, drenaż i opatrywanie ropnia;

• tymczasowe zaopatrzenie złamanej szczeki górnej lub dolnej oraz repozycja i unieruchomienie zwichniętej żuchwy;

• opracowanie i odbudowa zniszczonego kąta w siekaczach stałych;

• lakowanie bruzd w szóstkach – jednokrotnie do ukończenia 7. roku życia oraz lakierowanie zębów stałych raz na kwartał ¼ łuku;

• w zębach mlecznych impregnacja zębiny oraz opracowanie i odbudowa ubytków, a także amputacja mortalna miazgi;

• proteza dziecięca częściowa i całkowita.

Źródło: Materiały resortu zdrowia

Szkliwo – najtwardsze w ustroju P, D

Tagi: szkliwo, zęby

Szkliwo to najtwardsza tkanka w organizmie. Osiąga ono twardość równą 5 w dziesięciostopniowej skali Mohsa. Jest to skala opracowana przez niemieckiego mineraloga Friedricha Mohsa w 1812 r. według zasady, że każdy minerał może zarysować inny. Na tej podstawie kategoryzuje się badane substancje. Na szczycie skali znajduje się diament; szkliwo ma zaś twardość równą twardości granitu.

Tkankę tę w 95% tworzy minerał zwany hydroksyapatytem, składający się z wapniowych soli kwasu fosforowego, węglowego i fluorowego. W skład szkliwa wchodzą też niewielkie ilości węglanów (węglan sodu, manganu, wapnia i fluoru), a resztę (2-4%) tworzą związki organiczne i woda.

Najbardziej twarde szkliwo występuje zaraz po wyrżnięciu się zęba. Pomimo tego, że zęby powleczone są zaledwie 1-2 milimetrowej grubości warstewką tego materiału, zyskują dzięki niej solidną, trwałą ochronę. Z czasem jednak szkliwo może ulec starciu lub uszkodzeniu – to wystarczy, by ząb stał się podatny na atak drobnoustrojów i by zaczęła rozwijać się próchnica. W takim wypadku wizyta u stomatologa jest konieczna, by nie dopuścić do dalszej degradacji mineralnej osłony uzębienia.

Źródło: „Tygodnik Angora”