Do zadań pedodonty należy:

• opieka nad pierwszymi zębami

• czuwanie nad prawidłową wymianą zębów mlecznych na stałe

• kontrola rozwoju uzębienia stałego

• leczenie, zapobieganie próchnicy

• profilaktyka ortodontyczna.

Kiedy dziecko u stomatologa jest po raz pierwszy, wizyta ma na celu przyzwyczajenie go do specyfiki gabinetu; malec ma też poznać lekarza.

Pedodonta, jeśli zęby są zdrowe, podejmie jedynie działania z zakresu profilaktyki stomatologicznej. W innym przypadku zacznie leczenie od likwidacji ognisk próchnicy oraz stanów zapalnych; dopiero potem może zdecydować o interwencji ortodontycznej.

Działania profilaktyczne dla małych ząbków obejmują zazwyczaj:

• lapisowanie – polegające na nasączaniu powierzchni zęba bakteriobójczym roztworem azotanu srebra w sytuacji, kiedy zmiana próchnicza już się pojawiła, ale nie da się jej zaplombować, zęba zaś nie powinno się zbyt szybko usuwać; zabieg jest bezbolesny; jedynym minusem jest zabarwienie chorego zęba na kolor sczerniałego srebra;

• lakowanie i fluoryzacja, czyli powlekanie zębów lakierem zawierającym fluor, lub stosowanie płukanek albo żeli z tym pierwiastkiem; zabiegi stosowane jedynie na zdrowych zębach.

Najczęściej rodzice przyprowadzają dziecko do gabinetu, kiedy zauważą próchnicę. Wielokrotnie jednak okazuje się, że to, co dla opiekunów jest małym ubytkiem, przez specjalistę sklasyfikowane jest jako uszkodzenie nie nadające się już do plombowania. Wówczas może zapaść decyzja o ekstrakcji zęba. Zbyt szybkie usuwanie zębów mlecznych jest jednak niewskazane, ponieważ mleczaki utrzymują w ryzach kształt łuku zębowego i „rezerwują” miejsce dla mających wyrosnąć zębów stałych.

Czasem dziecko trafia do pedodonty ze stanem zapalnym miazgi zęba o charakterze przewlekłym lub ostrym. Specjalista podejmuje wówczas leczenie kanałowe – ale tylko wtedy, gdy proces ten nie jest zbyt zaawansowany i nie pojawiły się ogniska ropne. W innym przypadku, by oszczędzić zawiązek zęba stałego, konieczne jest usuniecie chorego mleczaka. Jeśli korzeń zęba jest całkowicie ukształtowany, konieczne jest zastosowanie znieczulenia, podobnego do stosowanego przy usuwaniu zębów stałych. Znieczulenie to powinno być jednak podane w sposób jak najmniej dokuczliwy – najlepiej poprzez specjalną końcówkę, która umożliwia bezbolesną aplikację środka.

Zadaniem pedodonty jest również kontrola stanu uzębienia pd kątem występowania nieprawidłowości zgryzu. Najczęściej u dzieci stwierdza się występowanie wad typu: przodozgryz (żuchwa nadmiernie wysunięta do przodu), tyłozgryz (żuchwa cofnięta), asymetria w zwieraniu się łuków zębowych: zgryz krzyżowy i przewieszony. Jeśli u dziecka zostaną stwierdzone wady zgryzu, pedodonta kieruje je do ortodonty. Ów zaś, zależnie od wieku dziecka, zaleci albo ćwiczenia mięśniowe, albo też noszenie aparatów ortodontycznych, czy w ostateczności – interwencję chirurgiczną.

Źródło: „Dziennik Polski”