Urazy mleczaków rzadko są zgłaszane stomatologowi. Wynika to głównie z przekonania opiekunów o małej wadze problemu. Tymczasem jest akurat na odwrót: nieleczone uszkodzenia zębów mlecznych mogą spowodować problemy w rozwoju zębów stałych i przyczynić się do powstania niekorzystnych zmian w jamie ustnej. Statystyki wskazują, że najczęściej do urazów zębów mlecznych dochodzi u dzieci w wieku 18 – 30 miesięcy, czyli w czasie, gdy zaczynają one chodzić, i upadki lub potknięcia są na porządku dziennym. Od spostrzegawczości i szybkiej reakcji opiekunów zależy, czy dziecko trafi na czas do dentysty. Sprawna interwencja specjalisty zapobiega pogłębianiu się uszkodzeń i wynikającym z nich dalszym kłopotom.

Priorytetowym zadaniem dla stomatologa w przypadku leczenia urazów mleczaków jest zabezpieczenie prawidłowego wzrostu zębów stałych.

Wizyta, której przyczyną jest uszkodzenie mleczaka, zaczyna się od wywiadu z dzieckiem i rodzicami i oględzin miejsca urazu. Często dentysta zleca wykonanie zdjęcia rtg, by dokładniej ocenić zagrożenia dla zawiązków zębów stałych. Dalsze postępowanie stomatologa zależy od rodzaju uszkodzenia oraz od wyników analizy dotyczącej rozwoju uzębienia dziecka w najbliższym czasie. Zanim dentysta przystąpi do jakichkolwiek działań, powinien zadbać o znieczulenie dziecka – wszystkie czynności, w tym czyszczenie, obróbka kikuta czy ekstrakcja mogą bowiem sprawiać ból. O rodzaju stosowanego znieczulenia decyduje stomatolog – w bardziej skomplikowanych przypadkach, lub kiedy dziecko nie współpracuje z dentystą, może zajść konieczność zastosowania narkozy.

W przywróceniu prawidłowego stanu jamy ustnej po urazie niezwykle istotne jest przestrzeganie zasad higieny. Dlatego stomatolodzy zalecają, by:

• zęby mleczne szczotkować po każdym posiłku;

• przez kilka dni płukać usta płynami zawierającymi chlorheksydynę lub stosować nasączane nią tampony.

Przez kilka dni po urazie dziecko powinno otrzymywać jedzenie w postaci papki – dzięki temu zmniejsza się ryzyko powstania dalszych uszkodzeń w uzębieniu malca.

Źródło: „Nowa Stomatologia”