Każda plomba amalgamatowa zawiera rtęć. Rtęć nawet przy niskim narażeniu na nią może być toksyczna i powodować zmiany w różnych elementach organizmu. Wiadomo, że jest ona bardzo lotnym metalem, który łatwo odparowuje do postaci bezbarwnego i bezwonnego gazu. Uwalniana jest ona z zawierającego ją amalgamatu dentystycznego, a proces ten nasila się podczas żucia, jedzenia, szczotkowania i picia gorących napojów.

Wszystkie formy rtęci są toksyczne, ale pary – w szczególności, ponieważ są dobrze wchłaniane przez płuca. Zagrożenie związane z rtęcią metaliczną wynika natomiast z tego, że może ona przekraczać barierę krew – mózg i – po przekształceniach chemicznych do postaci kationu nieorganicznego – lokować się w ośrodkowym układzie nerwowym. Problem polega na tym, że o ile takie utlenianie rtęci występuje w różnych tkankach, to w przypadku mózgu jest ono szczególnie niebezpieczne, ponieważ powstała forma rtęci nie może wrócić do krwi i na stałe jest wiązana w mózgu. Ponieważ rtęć jest wydalana przez nerki, również i w tym narządzie metal ten może doprowadzić do niekorzystnych zmian. Udowodniono też, że rtęć ma istotne negatywne działanie na sprawność odpowiedzi immunologicznej.

Tak znaczący wpływ rtęci na wiele różnych narządów i układów ciała powoduje, że amalgamaty zawierające ten metal są masowo wycofywane ze stomatologii.