Według założeń teorii przywiązania, wpływ, jaki wywierają na rozwój małego dziecka jego opiekunowie, odbija się na całym jego późniejszym życiu. Badacze z Wielkiej Brytanii zainteresowali się tematem w kontekście odczuwanego strachu przed dentystą i częstości pojawiania się na wizytach u stomatologa. Z przeprowadzonego badania ankietowego wynika, że faktycznie – style przywiązania są skorelowane z odczuwaniem strachu przed dentystą i częstością pojawiania się w gabinecie stomatologicznym. Odkryto, że uczestnicy sklasyfikowani jako ci, którzy charakteryzowali się bezpiecznym stylem przywiązania, najczęściej uczestniczyli w wizycie u dentysty w ciągu ostatnich dwóch lat i najrzadziej zgłaszali odczucia związane z niepokojem wynikającym z konieczności spotkania się ze stomatologiem. Z kolei uczestnicy, u których odnotowano lękliwy styl przywiązania, mieli najwyższy poziom strachu przed dentystą i najrzadziej bywali w gabinecie stomatologicznym. Ze zmniejszoną częstością odbywania wizyt wiązały się zarówno style przywiązania lękowe, jak i unikania. Osoby z tych grup wskazywały na nieprzyjemne przeżycia emocjonalne, przebytą traumę psychiczną, ale też błędne przekonania na temat stomatologii, które skutkowały nieufnością.

Badacze uważają, że potrzebne jest dogłębne zrozumienie roli przywiązania w planowaniu usług, a także wprowadzenie zdobytej wiedzy do edukacji dentystów, gdyż może to przełożyć się na poprawę opieki nad pacjentami.