Lakowanie (uszczelnianie). Jest to zabieg profilaktyczny, który powinno się wykonać w okresie sześciu miesięcy po wyrżnięciu się zęba. Zabieg jest bezbolesny. Rozpoczyna się od oczyszczania i opracowania powierzchni zęba. Potem pokrywa się go lakiem, czyli odpowiednim materiałem, który chroni przed powstawaniem płytki nazębnej.
Przeważnie lakuje się trzonowce mleczne, głównie w szczelinach i bruzdach, a więc miejscach, które najtrudniej oczyścić i w których najczęściej rozwija się próchnica.
Wyróżniamy:
-
lakowanie proste – na miejscach nie objętych próchnicą,
-
lakowanie poszerzone – na szczelinach zajętych próchnicą; lakuje się tylko miejsca przebarwione, chore wypełnia się w tradycyjny sposób.
Przed zabiegiem ząb czyszczony jest specjalną pastą, a następnie osuszany. Nakłada się na niego lakier, który schnie 1–2 minuty. Przez kolejne 2 godziny pacjent nie powinien jeść ani pić, a przez 24 godziny myć zębów, aby lakier nie został usunięty.
Lakierowanie stosuje się na zębach mlecznych, na wszystkich powierzchniach. U dzieci wykorzystuje się często lakiery kolorowe.
. Jest to wbudowywanie wapnia w uszkodzone szkliwo. Remineralizacja jest możliwa tylko w początkowym stadium rozwoju próchnicy. Powtarza się ją co kilka dni. U niektórych osób (szczególnie tych odpornych na próchnicę) proces ten dokonuje się samoistnie dzięki oddziaływaniu śliny.
Impregnacja. Zabieg ten stosuje się w przypadkach rozległej próchnicy zębów mlecznych (głównie siekaczy), gdy tradycyjne leczenie jest niemożliwe. Chore tkanki są usuwane, a następnie przesycane środkami chemicznymi o działaniu bakteriobójczym i mineralizującym. Powodują one utwardzenie i ochronę przed czynnikami zewnętrznymi. Niestety zmieniają kolor zęba na ciemny.
Zabieg ten wykonuje się kilka razy w ciągu dwóch tygodni, a następnie powtarza po kilku miesiącach.
Źródło: Opracowanie własne
