Ponieważ cukier tradycyjny sprzyja rozwojowi próchnicy, gdyż jest pożywką dla powodujących ją bakterii, żywność zaczęto dosładzać słodzikami. Mogą to być substancje syntetyczne lub naturalnego pochodzenia.

Słodziki naturalne

• Taumatyna – to białko pozyskiwane z afrykańskich owoców zwanych ketamfe. Jest 2000-3000 razy słodsza od sacharozy. Za wadę taumatyny uznaje się, że słodycz, którą daje, często jest odczuwana z opóźnieniem, za to słodki smak utrzymuje się w ustach przez bardzo długi czas (co nie zawsze jest korzystne podczas degustacji produktów spożywczych).

• Stewia – pozyskuje się ją z rosnącej w Ameryce Południowej rośliny Stevia rebaudiana. Jest 300 razy słodsza od sacharozy. Jej zalety to: zero kaloryczności i duża zawartość pierwiastków śladowych.

• Glicyryzyna – otrzymuje się ją z korzenia lukrecji. Jest prawie 100 razy słodsza od sacharozy. Ma ważną wadę: gorzki posmak; ale też i dodatkowe zalety – gdyż może być wykorzystana w leczeniu wrzodów żołądka, działa przeciwzapalnie, antyoksydacyjnie, antywirusowo i chroni wątrobę. Nie można jej jednak przyjmować przez długi czas, gdyż jej cząsteczka jest podobna w swojej budowie do kortykosteroidów i może wpływać na gospodarkę hormonalną organizmu.

Słodziki syntetyczne

• Aspartam jest 200 razy słodszy od sacharozy. Nie może być stosowany przez wszystkich, szczególnie przez osoby chorujące na fenyloketonurię. W ciele człowieka aspartam rozkłada się do kwasu asparaginowego, fenyloalaniny oraz metanolu. Badania, które przeprowadzono w 2004 r., dotyczące ryzyka zatrucia metanolem w wyniku stosowania napojów chłodzących zawierających aspartam, wykazały, że powstający z tego słodzika metanol może stwarzać bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia. Niepokój budzi również wzrost zachorowalności na białaczkę oraz chłoniaka, który obserwowano u badanych szczurów otrzymujących produkty słodzone aspartamem.

• Sacharyna – jest 300-500 razy słodsza od sacharozy. Ma sporą wadę: gorzki posmak. Przez organizm przechodzi w niezmienionej formie.

• Acesulfam K – 200 razy słodszy od sacharozy. Teoretycznie byłby to związek bez wad, gdyby nie to, że w niektórych badaniach donosi się o możliwym wpływie toksycznym na DNA, co może prowadzić do zmian genetycznych i uszkodzenia komórek.

• Sukraloza – 300-800 razy słodsza od sacharozy. Z sacharozy zresztą jest otrzymywana – w procesie przemian chemicznych. Nie jest bez wad, gdyż po przejściu przez organizm człowieka niewielka jej część ulega rozpadowi do dwóch toksycznych substancji. Mimo to zagrożenie uznano za niewielkie i obecnie sukraloza znajduje się na liście słodzików zatwierdzonych do stosowania w produktach spożywczych.