Implantologia rozwija się intensywnie. Dziś nawet ekstrakcja zęba nie jest przeszkodą do natychmiastowego wszczepienia implantu w lukę. O wyborze systemu implantowania i czasie jej przeprowadzenia decyduje lekarz; jednak idealna sytuacja to taka, w której technik dentystyczny również może przedstawić swoje spostrzeżenia. Warto zatem znać wady i zalety każdego z systemów.

Implantacje ze względu na czas ich przeprowadzenia dzieli się na:

• Natychmiastowe – wszczep umieszcza się w zębodole bezpośrednio po ekstrakcji zęba lub do 8 dni po zabiegu. Zaleca się stosowanie implantów nagwintowanych w kształcie stożkowym; w przypadku indywidualnie wykonywanych implantów tworzy się je na podstawie pomiarów laserowych i komputerowo sterowanego frezowania. Zalety systemu natychmiastowej implantacji: krótszy czas oczekiwania na odbudowę uzębienia, natychmiastowa poprawa wyglądu pacjenta (co jest szczególnie istotne, jeśli utrata zębów nastąpiła wskutek urazu). Wady: możliwość wystąpienia komplikacji podczas procesu gojenia i ryzyko wystąpienia niekorzystnych zmian w obrębie błony śluzowej.

• Natychmiastowe odroczone – implanty umieszcza się w zębodole po 1 – 12 tygodniach od chwili zabiegu usunięcia zęba. Jeśli przestrzeń między implantem a kostną ścianą zębodołu jest zbyt duża, można ją zmniejszyć stosując błonę wpływającą na regenerację kości. Zaleta systemu: zębodół jest już przynajmniej częściowo wygojony, zmniejsza się ryzyko zaognienia stanów zapalnych.

• Późne odroczone – implanty umieszcza się w wygojonych już zębodołach dopiero pół roku po ekstrakcji.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”