Kiedy w 1994 roku pojawiła się pierwsza próba wykorzystania systemu CAD/CAM do wytworzenia protezy dentystycznej, nikt wtedy nie podejrzewał, że już za niecałe 20 lat produkcja uzupełnień protetycznych zostanie niemal całkowicie zautomatyzowana – dzięki zastosowaniu druku 3D. Obecnie eksperci z zakresu protetyki i implantologii coraz częściej wskazują na fakt, że druk 3D już w niedalekiej przyszłości może zdominować całą branżę protetyczną.

Współcześnie cyfrowe wytwarzanie ruchomych protez stomatologicznych realizowane jest metodą substraktywną lub addytywną (druk 3D). Z ekologicznego punktu widzenia ta pierwsza jest jednak zdecydowanie mniej opłacalna niż druk 3D, ponieważ w trakcie produkcji powstaje bardzo dużo odpadów, które są wyrzucane. Dzięki drukarkom 3D można precyzyjnie odmierzać ilość wykorzystywanego do produkcji uzupełnienia stomatologicznego polimeru. Dodatkowo „drukowana” proteza jest tańsza niż uzupełnienie wytwarzane metodą subtraktywną, a pacjent krótko oczekuje na gotowe uzupełnienie i otrzymuje produkt optymalnie dopasowany do warunków panujących w jego jamie ustnej.