Ubytki kości o krytycznym rozmiarze, spowodowane urazem, operacją usunięcia nowotworu, nieprawidłowościami genetycznymi czy chorobami zwyrodnieniowymi kości związane są z koniecznością leczenia z zastosowaniem implantów kostnych.

W ostatnich latach podjęto wiele prób wytworzenia idealnego biorusztowania kostnego z gąbek, folii i włókien, jednak wszystkie te materiały wykazywały ograniczoną możliwość nadzoru nad wewnętrzną architekturą tworzącej się struktury kostnej. Dopiero pojawienie się technologii druku 3D umożliwiło naukowcom uzyskanie precyzyjnej kontroli zarówno nad geometrią, jak i powtarzalnością złożoności struktury rusztowań tworzonych pod indywidualne potrzeby konkretnych pacjentów.

Obecnie do tworzenia takich rusztowań wykorzystywane są hydrożele skomponowane z polimerów naturalnych, jak i syntetycznych. Bardzo obiecujące dla rozwoju technologii tworzenia rusztowań z wykorzystaniem druku 3D stanowią hydrożelowe biomateriały na bazie chitozanu, ponieważ jest to naturalny polisacharyd o wysokiej biokompatybilności, biodegradowalności i działaniu przeciwbakteryjnym. Jest także powszechnie dostępny, a jego wykorzystanie jest ekonomicznie opłacalne