Krajowe systemy opieki stomatologicznej nakierowane były i są na leczenie chorób jamy ustnej o umiarkowanym lub wysokim stopniu zaawansowania. Tymczasem skuteczna profilaktyka i leczenie stomatologiczne większości chorób jamy ustnej wymagają podejścia długoterminowego i działania przy pierwszych oznakach schorzenia lub jeszcze przed ich wystąpieniem.

W obecnie funkcjonujących systemach publicznej opieki stomatologicznej obserwuje się również niedostosowanie dostępności, lokalizacji i efektywności tejże opieki do realnych potrzeb pacjentów. W krajach bogatych małe dzieci z rodzin o niskich dochodach, niepełnosprawni, osoby starsze objęte opieką instytucjonalną często są wykluczani z usług stomatologicznych, podczas gdy zdrowi dorośli mogą poddawać się zabiegom, których tak naprawdę nie potrzebują. Takie podejście nie służy rozwiązaniu problemu dużego obciążenia społeczeństw chorobami jamy ustnej. W związku z tym konieczna jest zmiana paradygmatów w podejściu do zdrowia publicznego – i to na skalę globalną. Ponadto eksperci od zdrowia publicznego uważają, że od urodzenia należy motywować ludzi do zachowań prozdrowotnych, a jednym z nich jest dbanie o higienę jamy ustnej poprzez szczotkowanie zębów. Aby ten cel mógł być osiągnięty, potrzebne jest dobre przygotowanie personelu stomatologicznego do realizacji zadań związanych z profilaktyką długoterminową, co z kolei oznacza konieczność zmian programu kształcenia studentów i dostosowania oferty kształcenia podyplomowego.