Badacze z Dental Treatment and Prevention Institute of Xuhui District w Chinach pochylili się nad problemem efektywności kształcenia przyszłych techników dentystycznych w oparciu o teorię i praktykę. W tym celu przeprowadzili badanie, w którym 32 młodych stażystów technik dentystycznych zostało wybranych z różnych uczelni medycznych pod kątem podobnych zdolności uczenia się, nastawienia do nauki, osiągnięć w kształceniu umiejętności praktycznych. Zostali oni losowo podzieleni na dwie grupy. Osoby, które trafiły do grupy eksperymentalnej, kształcone były najpierw teoretycznie, a podczas zajęć w pracowni stosowano ściśle teorię do praktyki, starając się ujednolicić działania praktyczne w odniesieniu do każdego uczestnika. Z kolei grupa kontrolna skierowana została bezpośrednio na linie produkcyjne, nie otrzymawszy wcześniej żadnych materiałów dydaktycznych. Studenci z tej grupy mogli jedynie obserwować to, co się dzieje, myśleć i wykorzystywać swoje zdolności manualne.

Okazało się, że wyniki egzaminów uczniów z grupy eksperymentalnej były istotnie wyższe od studentów z grupy kontrolnej. Ponadto zadowolenie z metod nauczania w grupie eksperymentalnej również było istotnie wyższe niż w grupie kontrolnej. Oznacza to, że w przypadku technik dentystycznych skuteczna ścieżka kształcenia polega najpierw na wdrożeniu teorii, a dopiero potem praktyki.