Lutowanie w pracowni technika dentystycznego jest i pozostanie jeszcze długo czynnością niezastąpioną. Jako technika łączenia wielu różnych elementów jest istotnym elementem codziennej pracy w laboratorium protetycznym. W technice dentystycznej lutowanie jest wykorzystywane od ponad 100 lat, ale w ogólnej historii lutowania to niedługi czas, ponieważ metoda ta znana jest już od starożytności.

Wiadomo, że choć wynajdywane są ciągle nowe technologie i materiały, to akurat w przypadku lutowania zasady, na których opiera się ta technika, nie zmienią się ani teraz, ani w przyszłości.

Lutowanie nie straciło na znaczeniu w technice dentystycznej z uwagi na swój uniwersalny zakres zastosowania. Do łączenia dwóch elementów wykorzystuje się tu spoiwo zwane lutem. W pracowni protetycznej stosuje się luty twarde, ponieważ konieczne jest, aby materiały te zachowywały odporność na środowisko jamy ustnej.

Spoiwa pod względem temperatury topnienia kwalifikuje się do dwóch grup:

• wysokotopliwe - temperatura topnienia 950-1200 stopni Celsjusza;

• niskotopliwe – temperatura topnienia do 700-900 stopni Celsjusza.

Różne zakresy temperatur topnienia lutów służą do różnych celów.

Aby lutowanie w pracowni technika dentystycznego dobrze spełniało swoją rolę, należy zadbać o:

• zgodność scalanych metali;

• skuteczną zwilżalność stopów;

• dobre oczyszczenie powierzchni metalowych;

• użycie topnika, który rozpuszcza związki tlenu na powierzchni stopu;

• równomierne podgrzewanie elementów podbudowy.