Kompozyty dentystyczne na bazie żywicy są obiecującymi materiałami wykorzystywanymi w stomatologii odtwórczej. Po naświetleniu niebieskim światłem dochodzi do polimeryzacji kompozytu, który tworzy silnie usieciowaną strukturę polimerową odbudowującą ubytek zębowy.

Kompozyty składają się z dwóch faz: matrycy z żywicy organicznej i wypełniacza nieorganicznego bądź organicznego. W matrycy znajdują się wielofunkcyjne monomery i światłoczułe inicjatory reakcji polimeryzacji, natomiast w fazie wypełniaczy – cząstki o rozmiarach mikro lub nano, które stosowane są głównie jako wzmocnienie struktury materiału.

Niewątpliwe zalety kompozytów to:

• bardzo wysoka estetyka prac rekonstrukcyjnych;

• niska awaryjność wykonanych wypełnień – ze statystyk wynika, że w ciągu roku od osadzenia wypełnienia w zębie problemy zdarzają się tylko w przypadku 3–11% prac.

Największym zagrożeniem związanym z wykorzystaniem tych materiałów jest powstawanie próchnicy wtórnej.

W badaniach klinicznych kompozytom na bazie żywicy poświęca się obecnie dużo uwagi, ponieważ jest to grupa materiałów, które coraz częściej wykorzystuje się jako plomby dentystyczne zamiast amalgamatu, ale także znajdują one zastosowanie jako uszczelniacze bruzd, materiał na licówki, korony, pełnią funkcję uszczelniaczy w endodoncji i wykorzystywane są w ortodoncji.