Klamry – to najstarszy sposób na zakotwiczenie protezy. Wykonane są ze sprężynującego drutu lub metalowego paska. Klamry stosowane są:

• do ruchomego umocowania:

  - utrzymujące

  - podpierające;

• do sztywnego umocowania:

  - doginane

  - odlewane.

Zasuwy – składają się z patrycy i matrycy; protezę utrzymują na właściwym miejscu najczęściej poprzez wykorzystanie sił tarcia równoległych powierzchni tego elementu zakotwiczającego. Stosuje się je:

• do sztywnego umocowania:

  - przygotowane fabrycznie

  - trzpieniowe;

• do ruchomego umocowania:

  - nie podpierające

  - elastyczne.

Kładki – metalowe przęsła, o okrągłym lub prostokątnym przekroju, leżące między dwoma sąsiadującymi koronami i łączące je w jeden moduł. Używane:

• do sztywnego mocowania:

  - zaporowe

  - z wodzikiem;

• do ruchomego umocowania.

Zakotwiczenia guzikowe (zatrzaski) – każdy element składa się z patrycy i matrycy. Utrzymywanie protezy w przypadku mocowań sztywnych polega na łączeniu dwóch składowych zatrzasku: guzika z łuską, przy czym jedna składowa pary jest sztywna, a druga elastyczna. Zatrzaskowe połączenia ruchome służą wytworzeniu elastycznej przestrzeni między patrycą a matrycą zatrzasku, poprzez dolutowanie guzika do czapeczki wkładu korzeniowego i umocowanie pierścienia na płycie protezy.

Korony podwójne – składają się z dwóch niezależnych koron protetycznych, konstruowanych jako patryca i matryca, przy czym ta pierwsza, czyli część wewnętrzna, mocowana jest na pozostałości korony naturalnej, a element zewnętrzny jest nakładany na patrycę. Zadaniem koron protetycznych jest łączenie protezy częściowej z pozostałym w jamie ustnej naturalnym uzębieniem. Korony podwójne stosuje się:

• do sztywnego umocowania:

  - korony teleskopowe

  - korony z dodatkowymi elementami mocującymi;

• do ruchomego mocowania – służą zachowaniu przestrzeni na elastyczne ruchy między patrycą a matrycą.

Zawiasy – umożliwiają rotację siodła protezy w miejscu jej połączenia. Konstruowane mogą być jako elementy do umocowania sztywnego lub ruchomego.

Rygle – elementy do utrzymywania protezy w sposób bierny. To zasuwy lub bolce w zdejmowanej protezie, które są obsługiwane przez pacjenta.

Źródło: Opracowanie własne