Strona główna - portaldentystyczny.pl

Strona główna TechnikWarto wiedzieć ...

Ankieta

Gdzie szukasz informacji z branżowych?

  • na targach
  • w internecie
  • w gazetach
  • podczas konferencji
  • podczas szkoleń
Teleskopy – protetyczna precyzja
  • 12-06-2009
 


 

Teleskopy – precyzyjne elementy protezy, które zapewniają pewne zakotwiczenie uzupełnienia. Pewne – pod warunkiem, że praca protetyka jest równie precyzyjna co staranna.

Teleskop pierwotny to korona pełniąca funkcję patrycy, łająca dwie leżące naprzeciw siebie, równoległe powierzchnie. Istotne jest uzyskanie równoległych ścian korony. Jest to ważne, ponieważ przebieg linii ścian korony ściśle określa tor wprowadzenia dalszego uzupełnienia ruchomego. W koronie wewnętrznej (pierwotnej) ściany boczne powinny mieć przebieg płasko – równoległy; pozostałe ściany frezuje się stożkowato.

Teleskop wtórny (część zewnętrzna) pełni funkcję matrycy o ściankach przylegających do teleskopu pierwotnego. I od precyzji dopasowania tego przylegania zależy siła utrzymująca koronę teleskopową w określonej pozycji i w ściśle określonym miejscu. Teleskop zewnętrzny z wierzchu zazwyczaj jest wymodelowany na kształt naturalnego zęba.
 

Technik dentystyczny powinien pamiętać, że między dwiema częściami teleskopów na poziomie molekularnym występują połączenia cierne. Początkowo w koronie teleskopowej dochodzi do docierania się mechanicznych elementów składowych pracy. Jest to zjawisko korzystne, ponieważ w ten sposób kształtuje się geometryczny kształt układu patryca – matryca. Ważne jest, by podczas projektowania i wykonywania pracy uwzględnić miejsce na układ smarowania konstrukcji.
 

By proteza trzymała się idealnie, konieczny jest właściwy dobór wszystkich parametrów, od których zależy umocowanie uzupełnienia, i staranne wykonanie poszczególnych elementów mocujących. Istotne jest wyznaczenie siły tarcia – tutaj nieocenione staje się doświadczenie w określaniu tej wartości.

Siłą tarcia w koronach teleskopowych można sterować poprzez wbudowanie w protezę następujących elementów zakotwiczających:

  • zaplanowanych jeszcze przed wykonaniem pracy protetycznej

  • niezaplanowanych, przywracających utraconą siłę po dłuższym użytkowaniu uzupełnienia lub przy nieumiejętnym postępowaniu w części laboratoryjnej lub klinicznej.

Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”

 
Inne wiadomosci w kategorii
Komentarze
 
W chwili obecnej nie dysponujemy żadnymi komentarzami.
 
 

LOGOWANIE

Pierwszy raz w portalu?
Zarejestruj się Jak korzystać

Newsletter

Dodaj swój adres e-mail aby otrzymywać bieżące informacje

Patronujemy

 


 

08/10-03-2017

 

Kanały
informacyjne RSS
Subskrybuj RSS
Realizacja: Ideo Powered by: Edito CMS