Technik
- Warto wiedzieć ...
- Artykuły fachowe
- Dowiedz się jak ...
- Spis szkół w których można uzyskać tytuł technika dentystycznego
- Forum
- Ogłoszenia - Technik
- Praca
- Relacje z imprez
- Subskrypcja
- Dodaj laboratorium
- Współpraca
- Dental Labor
- Historia Techniki Dentystycznej
- Kongres Techniki CEDE2011
- Kongres Techniki Dentystycznej
- Kongres Techniki Dentystycznej Poznań
- Poradnik Technika
- Prawo i Finanse Techników
- Rejestracja na Kongres
- Rejestracja na kongres 2012
- Staż dla technika dentystycznego
- W laborze
Ankieta
- 12-06-2009
Teleskopy – precyzyjne elementy protezy, które zapewniają pewne zakotwiczenie uzupełnienia. Pewne – pod warunkiem, że praca protetyka jest równie precyzyjna co staranna.
Teleskop pierwotny to korona pełniąca funkcję patrycy, łająca dwie leżące naprzeciw siebie, równoległe powierzchnie. Istotne jest uzyskanie równoległych ścian korony. Jest to ważne, ponieważ przebieg linii ścian korony ściśle określa tor wprowadzenia dalszego uzupełnienia ruchomego. W koronie wewnętrznej (pierwotnej) ściany boczne powinny mieć przebieg płasko – równoległy; pozostałe ściany frezuje się stożkowato.
Teleskop wtórny (część zewnętrzna) pełni funkcję matrycy o ściankach przylegających do teleskopu pierwotnego. I od precyzji dopasowania tego przylegania zależy siła utrzymująca koronę teleskopową w określonej pozycji i w ściśle określonym miejscu. Teleskop zewnętrzny z wierzchu zazwyczaj jest wymodelowany na kształt naturalnego zęba.
Technik dentystyczny powinien pamiętać, że między dwiema częściami teleskopów na poziomie molekularnym występują połączenia cierne. Początkowo w koronie teleskopowej dochodzi do docierania się mechanicznych elementów składowych pracy. Jest to zjawisko korzystne, ponieważ w ten sposób kształtuje się geometryczny kształt układu patryca – matryca. Ważne jest, by podczas projektowania i wykonywania pracy uwzględnić miejsce na układ smarowania konstrukcji.
By proteza trzymała się idealnie, konieczny jest właściwy dobór wszystkich parametrów, od których zależy umocowanie uzupełnienia, i staranne wykonanie poszczególnych elementów mocujących. Istotne jest wyznaczenie siły tarcia – tutaj nieocenione staje się doświadczenie w określaniu tej wartości.
Siłą tarcia w koronach teleskopowych można sterować poprzez wbudowanie w protezę następujących elementów zakotwiczających:
-
zaplanowanych jeszcze przed wykonaniem pracy protetycznej
-
niezaplanowanych, przywracających utraconą siłę po dłuższym użytkowaniu uzupełnienia lub przy nieumiejętnym postępowaniu w części laboratoryjnej lub klinicznej.
Źródło: „Nowoczesny Technik Dentystyczny”