Każdy student kończąc naukę praktyczną na fantomach, a zaczynając pracę z prawdziwym pacjentem, musi pamiętać o odpowiednim zachowaniu wobec ludzi, których będzie leczył. Niektórym studentom, niestety, ciężko przejść z „zabawy” na modelu do realnego przyjmowania pacjentów.

Należy pamiętać, że statystyczny pacjent przychodząc do lekarza lub stomatologa, zazwyczaj czuje strach. Uczucie to pojawia się u pacjenta niezależnie od tego, czy specjalista posiada już pełne prawo wykonywania zawodu, czy też jest to dopiero lekarz na stażu albo jeszcze student. Pacjentowi w każdym przypadku należy stworzyć odpowiednie warunki do współpracy, a więc przyjazną i miłą atmosferę. Dobrze jest dać odczuć pacjentowi, że w procesie leczenia jest podmiotem i traktowany jest jak partner.

Duża liczba przychodzących na leczenie oczekuje od swojego stomatologa, by ten opowiadał, choćby w skrócie w trakcie leczenia, co w danym momencie robi, jakich materiałów używa. Ważna uwaga odnośnie materiałów: zawsze trzeba pytać swojego pacjenta, jakim materiałem chce mieć wypełnione zęby. Należy podać ceny materiałów i całkowite koszty leczenia – ponieważ informacja tylko o cenie materiałów nie da pacjentowi pojęcia, ile będzie kosztować całe leczenie. Jeśli nie poinformujemy pacjenta o kosztach przed leczeniem, ten ma pełne prawo odmowy zapłaty.

Pamiętajmy, że pacjent to człowiek i należy mu się szacunek i parę miłych słów – pomimo naszego zmęczenia i kolejnego w danym dniu trudnego problemu medycznego do rozgryzienia.

Oczywiście przyszli stomatolodzy też mają swoje prawa. Niejednokrotnie słyszy się o nieodpowiednim traktowaniu studentów przez osoby korzystające z usług jednostek klinicznych. Zjawisko to nie jest regułą, ale prawie każdemu studentowi zdarzyło się zetknąć z taką sytuacją.

Zapytaliśmy studentów i stażystów o ich doświadczenia w relacjach lekarz – pacjent.

Aleksandra, stażystka:

Uważam, że miła atmosfera to podstawa pracy. Niestety czasem zdarzają się pacjenci, którzy już od progu narzekają, że za długo czekali, krzyczą, awanturują się. Szkoda, że nie rozumieją, że pracujemy w szpitalu klinicznym i czasem mamy taką kolejkę w poczekalni, iż przez parę godzin nie jesteśmy w stanie odetchnąć nawet minuty, bo wchodzi pacjent za pacjentem. Wiadomo, że każdy może mieć gorszy dzień, ale jesteśmy w pracy i każdy musi zachowywać się profesjonalnie.

Kasia, studentka:

Raz miałam taką sytuację, dość niemiłą. Przyszła do mnie pacjentka, która od samego wejścia nie chciała żebym jej dotykała, bo jestem studentką. Nie badać, nie robić znieczulenia, nie usuwać zęba. Zrobiło mi się wtedy przykro. Teraz, oceniając zdarzenie już na chłodno, nie rozumiem, po co ta pani przyszła do studentów, skoro nie chciała być przez nich leczona.

Źródło: Opracowanie własne