Rodzaje implantów: 

• wewnątrzśluzówkowe – umieszczane w błonie śluzowej. Ze względu na ich ruchomość i częste stany zapalne wszczepy te nie są obecnie stosowane.
• podkostnowe – wykorzystywane są jako podpora do protez częściowych lub całkowitych oraz do korekty łuków zębowych. Ich kształt, przypominający sieć, umożliwia równomierne rozłożenie sił żucia na całą kość zębodołową. Warunkiem ich wszczepienia jest odpowiednia pod względem budowy i jakości kość, dlatego też częściej spotyka się je w żuchwie. Wykonanie i wszczepienie tych implantów poprzedzone jest odsłonięciem kości i pobraniem wycisku. Ze względu na negatywne skutki długiego noszenia tych wszczepów, obecnie stosuje się je coraz rzadziej.
• endodontyczne śródkostne – ich funkcją jest utrzymywanie zębów przednich, które mają nieprawidłową wielkość korzenia i korony. Obecnie są stosowane bardzo rzadko.
• przezkostne – zbudowane z metalowej płyty i śrub umocowujących. Zakłada się je zewnątrzustnie.
• śródkostne – są najpopularniejsze. Mają bardzo szerokie zastosowanie. Dzielą się na:
• otoczone błoną z tkanki łącznej,
• zintegrowane z kością.

Podział implantów śródkostnych ze względu na kształt:

• żyletkowe (w kształcie płytki lub krążka) – można je stosować, gdy kość zębodołowa jest mała lub wąska,
• cylindryczne – najczęściej stosowane, wykonywane w wielu wariantach,
• śrubowe – umieszczane są w nawierconym otworze lub wkręca do kości za pomocą specjalnego klucza.

Wszczepy ramowe – oparte są na kości żuchwy oraz na ćwiekach umieszczonych w kości zębodołowej. Ich funkcją jest utrzymywanie protez całkowitych dolnych.

Implanty mogą mieć różną długość (7–20 mm), szerokość (3–7 mm) i średnicę (3–4 mm).

Źródło: Opracowanie własne