Ozonoterapia uznawana jest przez pacjentów za dość przyjemny sposób na pozbywanie się próchnicy. Przeprowadza się ją z użyciem aparatu do dozowania ozonu. Na ząb nakładany jest specjalny kapturek, połączony przewodem doprowadzającym ozon z resztą aparatu.

Ozon:

• likwiduje mikroflorę znajdującą się w miejscu aplikacji i dezynfekuje ubytek;

• niszczy występujące w ubytku, a sprzyjające rozwojowi próchnicy kwaśne środowisko;

• neutralizuje kwasy bakteryjne wżerające się w szkliwo;

• oczyszcza ubytki z białek, które uniemożliwiają remineralizację tkanek zęba.

Najlepsze efekty stosowania ozonu obserwuje się, kiedy próchnica:

• ma niewielki zasięg i nie uszkodziła tkanek zęba zbyt głęboko

• naruszyła cement korzeniowy

• pojawiła się w bruzdach i szczelinach powierzchni żujących lub na powierzchniach gładkich zębów

Jednym z nowszych zastosowań leczenia ozonem jest użycie tego gazu w endodoncji lub w terapii chorób błony śluzowej jamy ustnej.

Zęby oczyszczone za pomocą ozonu z próchnicy i niepożądanych substancji organicznych mogą ulegać remineralizacji. Proces ten wspomaga obecność śliny, dostarczającej do zęba jony wapnia i fosforu. Dowóz tych pierwiastków i wbudowywanie ich w struktury zębów są ułatwione, kiedy w jamie ustnej panuje właściwe pH, a ubytki pozbawione są niekorzystnego odczynu kwaśnego – co zapewnione jest przez potraktowanie zmiany próchnicowej ozonem.

Przed zastosowaniem ozonu stomatolog dokładnie oczyszcza powierzchnię zęba – najczęściej mechanicznie, z użyciem piaskarki. Potem ocenia stopień uszkodzenia tkanek i aplikuje ozon. Na zakończenie podaje środki, które wspomagają remineralizację, czyli odbudowę twardych tkanek zęba.
 

Dobrze przeprowadzona ozonoterapia daje gwarancję na prawie całkowite usunięcie szkodliwej mikroflory z ubytku. Jest bezpieczna, bezbolesna i wyjątkowo oszczędna dla tkanek zęba.

Źródło: „Nowa Stomatologia”