Próchnica dotyka nie tylko ponaddziąsłową część zęba, czyli koronę ze szkliwem, ale również cement, który pokrywa korzenie zębowe. Warto pamiętać, że jest to najsłabiej uwapniona mineralna tkanka zęba; poza tym pokrywa ona korzenie cienką warstwą.

W prawidłowym stanie fizjologicznym cement korzeniowy jest schowany pod dziąsłami, jednak w wyniku starzenia się organizmu, niewłaściwej higieny jamy ustnej bądź zaniedbania stanów zapalnych w obrębie dziąseł dochodzi do zmian w tkankach, których konsekwencją jest obniżanie się linii dziąseł i powstawanie patologicznych kieszonek dziąsłowych. Skutkiem tego jest obnażenie dotychczas ukrytej w przyzębiu części zęba pokrytej cementem. Z uwagi na słabsze zmineralizowanie cementu, szybko ulega on działaniu kwasów bakteryjnych, a także samych bakterii, które – również szybko – rozkładają włókna kolagenowe znajdującej się przy cemencie i gromadzą się w okolicy granicznej między nim a zębiną. Działalność bakterii i kwasów bakteryjnych doprowadza z czasem do nadwrażliwości zębów na bodźce, powstania obszarów zdemineralizowanych i wreszcie – pojawienia się widocznych ubytków w cemencie zębowym.