Do wytwarzania elementów aparatów ortodontycznych wykorzystuje się między innymi metale, w tym nikiel, chrom, tytan i kobalt. Każdy z nich może wywołać alergię – zarówno w jamie ustnej, jak i skórną. Charakterystyczne jest, że aby pojawiły się objawy alergii w jamie ustnej, stężenie alergenu musi być około 5-12-krotnie wyższe w porównaniu do stężenia, które powoduje odczyny uczuleniowe na skórze. Powodem jest zdecydowanie mniejsza liczba komórek Langerhansa w jamie ustnej. Komórki te odpowiedzialne są za prezentowanie antygenu limfocytom T.

Najwięcej alergii z powodowanych jest przez nikiel. Teoretycznie metal ten nie powinien powodować uczuleń, ponieważ w stali austenicznej (nierdzewnej), która wykorzystywana jest do wytwarzania drutów w aparatach ortodontycznych, znajduje się w niewielkiej ilości – do około 10%. Poza tym jest silnie związany w sieci krystalicznej i dlatego tylko niewielkie jego ilości uwalniają się do jamy ustnej użytkownika aparatu. Niemniej, nawet tak małe ilości są w przypadku niektórych osób wystarczające, aby doprowadzić do pojawienia się odczynu alergicznego. Poza tym stwierdza się uszkodzenia na poziomie komórkowym spowodowane przez nikiel – defekty DNA czy zmianę tempa dzielenia się komórek nabłonka.

Rzadziej od niklu alergie powoduje chrom, który chroni stal przed korozją.

Wyjątkowo rzadko alergię powoduje tytan, gdyż metal ten jest biokompatybilny.

Rzadko też występują alergie na kobalt – najczęściej alergenny potencjał tego metalu ujawnia się u osób, które wykazują już objawy uczuleniowe na nikiel lub chrom.