Współczesne leczenie protetyczne coraz mniej ma wspólnego ze żmudną, wieloetapową i wymagającą pracą, którą jeszcze nie tak dawno temu wykonywali stomatolog oraz technik dentystyczny. Obecnie na nowe protezy czeka się w niektórych gabinetach zaledwie jeden dzień i to przy założeniu, że w Polsce powstanie model wirtualny uzupełnienia, natomiast właściwa proteza wykonana zostanie w pracowni zlokalizowanej np. w Niemczech. Tak niewiarygodne tempo tworzenia uzupełnień protetycznych zawdzięczamy nowoczesnym rozwiązaniom technologicznym: skanerom do tworzenia trójwymiarowych obrazów, sieci internetowej oraz drukarkom 3D.

Nowoczesna procedura tworzenia protezy dentystycznej rozpoczyna się od skanowania wnętrza jamy ustnej, do której dentysta wkłada niewielki przyrząd wyglądem przypominający pistolet i współpracujący z oprogramowaniem zainstalowanym w komputerze znajdującym się gabinecie stomatologicznym.

- Na końcu głowicy [skanera – przyp. red.] znajduje się laser, który „tnie“zgryz na setki kawałków - tzn. w ułamku sekundy wykonuje serię skanów, i w czasie rzeczywistym buduje jego wirtualny model. Nie ma mowy o jakimkolwiek promieniowaniu rentgenowskim. 3Shape TRIOS to pierwszy na świecie i jedyny w Polsce skaner, który w chwilę pozwala na pobieranie wirtualnych wycisków - mówi dr Tomasz Śmigiel z katowickiego gabinetu Stomatologia Barbara i Tomasz Śmigiel.

Obrazy ze skanera są zapisywane w pamięci komputera; na ich podstawie powstaje trójwymiarowy obraz zgryzu, który można przesłać w dowolne miejsce na Ziemi. Polscy protetycy chętnie współpracują z laboratoriami w Niemczech. Wirtualne modele trafiają też nieco bliżej, bo np. do Warszawy. W laboratorium technik dentystyczny na podstawie otrzymanych obrazów tworzy prawdziwą protezę i odsyła ją np. kurierem do gabinetu stomatologicznego, w którym została zamówiona. Cała procedura od momentu wizyty i wykonania wirtualnego modelu po otrzymanie gotowych protez może nie przekroczyć 24 godzin.

Przy użyciu skanera, o którym mowa powyżej, można też dokonywać bardzo dokładnych pomiarów struktur znajdujących się w jamie ustnej oraz oceniać relacje między poszczególnymi zębami. Otrzymane dane liczbowe mają dokładność rzędu tysięcznych części milimetra. Dzięki funkcji wymienionej na końcu można oceniać np. naprężenia, które rozwijają się w łukach zębowych i diagnozować dolegliwości, których raczej nigdy nie wiązalibyśmy ze złym zgryzem.

Źródło: „Gazeta Wyborcza”