Leczenie protetyczne w uzasadnionych wypadkach uwzględnia wykonanie uzupełnień natychmiastowych. Protezy takie mogą być wykonane w przypadku, gdy:

• zapada decyzja o usunięciu wszystkich zębów w obu szczękach lub tylko w jednej z nich i uzupełnienia mają być noszone długotrwale i na stałe;

• usunięta zostaje grupa zębów, a w jamie ustnej pozostaje resztkowe uzębienie, które może posłużyć jako filar dla długotrwale noszonych uzupełnień częściowych osiadających;

• pacjent, który np. z powodu periodontopatii zmuszony był usunąć rozchwiane zęby, musi dostosować się do noszenia protez – wykonuje się wtedy natychmiastowe protezy przejściowe, które są pierwszym elementem przyzwyczajania użytkownika do stałego noszenia uzupełnień protetycznych;

• u pacjenta należy usunąć wszystkie zęby lub ich część, natomiast ze względów zdrowotnych nie jest wskazane usunięcie całego uzębienia za jednym zamachem lub też pacjent z powodów emocjonalnych nie zgadza się na ekstrakcję wszystkich zębów naraz – wtedy wykonuje się protezy czasowe i dopasowuje je do aktualnie istniejących warunków w jamie ustnej;

• usunięto cześć uzębienia i docelowo pacjent ma nosić protezę szkieletową lub też inne uzupełnienie mocowane na stałe – protezowanie natychmiastowe pozwala uniknąć niekorzystnego wpływu luki na ustawienie zębów w szeregu: ich rozchwiania, wykoślawiania lub przesuwania się.

Protez natychmiastowych nie powinno się wykonywać u:

• pacjentów, u których ogólnie zły stan zdrowia wyklucza przeprowadzanie jakichkolwiek interwencji chirurgicznych lub – odwrotnie: u osób, u których mają być wykonane zabiegi z zakresu plastyki podłoża protetycznego;

• osób nie dbających o higienę jamy ustnej i nieprzestrzegających zaleceń lekarza oraz u pacjentów, z którymi z uwagi na ich psychiczną niepełnosprawność nie można nawiązać kontaktu;

• pacjentów ze stanami zapalnymi w jamie ustnej i toczącymi się w niej chorobami.

Źródło: Opracowanie własne