Rodzaje past do zębów:

• wybielająca,
• antybakteryjna,
• uodporniająca zęby na próchnicę,
• zapobiegająca odkładaniu się płytki nazębnej,
• działająca przeciwzapalnie,
• wzmacniająca dziąsła,
• zwiększająca odporność na choroby jamy ustnej,
• regeneracyjna, wspomagająca odbudowę tkanek,
• odżywiająca błonę śluzową,
• łagodząco-gojąca,
• odświeżająca.

Są też pasty, których działanie jest wielokierunkowe, np. przeciwpróchnicze, przeciwdziałające płytce nazębnej i chroniące dziąsła.

Jeśli pacjent decyduje się na używanie pasty o specjalistycznym działaniu, to powinien najpierw skonsultować to ze stomatologiem. Lekarz zadecyduje, czy dana pasta jest bezpieczna dla pacjenta i poradzi jak jej używać (niektóre pasty są tak silne, że nie można ich stosować codziennie w normalnej ilości).

Skład pasty do zębów:

• środki ścierne (abrazyjne) – są głównym składnikiem pasty (nawet 60%), decydują o jej właściwościach czyszczących, usuwają osad i ułatwiają likwidację płytki nazębnej,
• środki przeciwbakteryjne i przeciwpróchnicze,
• środki pieniące – ułatwiają usuwanie miękkich osadów i resztek pokarmowych,
• środki zagęszczające (żelujące) – utrzymują półpłynną konsystencję pasty,
• środki konserwujące – zapobiegają wysychaniu pasty,
• substancje słodzące – wpływają na smak pasty i zapobiegają jej wysychaniu,
• substancje zapachowe i smakowe – uprzyjemniają proces szczotkowania i wpływają na uczucie świeżości w jamie ustnej,
• środki barwiące.

Najczęściej stosowane środki ścierne:

• węglany,
• fosforany,
• krzemiany,
• związki glinu,
• związki cyrkonu,
• związki organiczne.

Związki te mają drobiny o różnej wielkości i kształcie, twardości i stopniu ścieralności. Wszystkie te czynniki decydują o właściwościach czyszczących pasty.

Inne związki wchodzące w skład pasty:

• ekstrakty roślinne,
• sole: kuchenna, mineralne lub lecznicze,
• witaminy (A, C, D, E, PP),
• enzymy,
• związki fluoru, wapń.

Związki fluoru działą przede wszystkim przeciwbakteryjnie i przeciwpróchnicowo.

Pasty z fluorem nie powinny być stosowane u małych dzieci, poniżej 4. roku życia. U nieco starszych można wprowadzić pasty o małym stężeniu fluoru i stopniowo zwiększać jego zawartość z paście. Takie zalecenia podyktowane są faktem, że małe dzieci często połykają pastę, w konsekwencji czego może dojść do przedawkowania pierwiastka.

Najpopularniejsze ekstrakty roślinne to:

• szałwia,
• rumianek,
• kora dębu,
• tymianek,
• żywokost,
• arnik,
• krwawnik,
• aloes,
• kłącze tataraku.

Rodzaj pasty do zębów jest sprawą drugorzędną. Najważniejsze jest dokładne i systematyczne szczotkowanie.

Źródło: Opracowanie własne