Marcin Mazur, Piotr Jędrzejewski, Jan Drugacz

---

 
Praca recenzowana

Z II Katedry i Kliniki Chirurgii Szczękowo-Twarzowej śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach Kierownik: prof. nadzw. ŚAM, dr hab. n. med. Jan Drugacz

---

Streszczenie

Torbiel pourazowa jest bezobjawowym ubytkiem kostnym, wykrywanym zwykle przypadkowo na podstawie badania radiologicznego. W pracy przedstawiono opis typowej torbieli krwotocznej żuchwy u 50-letniego mężczyzny, u którego badanie radiologiczne zobrazowało ubytek kostny w jej trzonie. Zdjęcia pooperacyjne wykazują postępującą odbudowę kostną.

---

Torbiel pourazowa, nazywana też torbielą krwotoczną (hemorrhagic cyst) lub torbielą pustą (empty cyst), jest rzadkim schorzeniem kości. Ma postać pustej jamy kostnej zlokalizowanej w różnych częściach szkieletu ludzkiego, występuje zarówno w kościach długich jak, i w miednicy oraz kościach czaszki (1, 2, 3). Najczęściej umiejscawia się w żuchwie i dotyczy pacjentów młodych, głównie mężczyzn poniżej 20. roku życia, ale może występować także i u dorosłych (1, 2, 3, 4, 5, 6, 7). Zęby, które tkwią w jej świetle, zazwyczaj mają żywą miazgę i nie mają tendencji do przemieszczeń.

Schorzenie to jest asymptomatyczne, jedynie w badaniu podmiotowym pacjent może podawać przebyty uraz żuchwy (3, 4, 6, 7). W obrazie radiologicznym torbiel krwotoczna przedstawia się jako dobrze ograniczone pojedyncze przejaśnienie bez odczynu kostnotwórczego (2, 4, 5). Przegrody kostne obecne w świetle torbieli mogą stwarzać wrażenie ubytku wielokomorowego (1, 6, 7). W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić: torbiele zębopochodne, śluzaka, szkliwiaka, naczyniaka centralnego, przerzuty nowotworowe, guza olbrzymiokomórkowego, dysplazję włóknistą kości, a także torbiel tętniakowatą (2, 3).

Obraz histopatologiczny jest niecharakterystyczny, a materiał zazwyczaj skromny. Najczęściej są to fragmenty tkanki łącznej z toczącym się przewlek łym procesem zapalnym oraz obecność wynaczynionych krwinek czerwonych w obrębie tkanki kostnej (1).

Leczenie jest chirurgiczne i polega na otwarciu jamy torbieli oraz łyżeczkowaniu jej ścian kostnych, a w przypadku zmiany o dużych rozmiarach na wypełnieniu jamy kostnej materiałem auto- lub allogenicznym. Rokowanie jest zazwyczaj pomyślne, a wznowy incydentalne (5).

Zobacz pełną treść artykułu >>