Anna Gołębiewska, Marek Łapuć, Marek Rogowski, Maria Gołębiewska

---

 
Praca recenzowana

Z Zakładu Protetyki Stomatologicznej Akademii Medycznej w Białymstoku Kierownik: dr hab. n. med. Maria Gołębiewska

Z Kliniki Otolaryngologii Akademii Medycznej w Białymstoku Kierownik: prof. dr hab. Marek Rogowski

---

Streszczenie

Autorzy pracy dokonali oceny zaburzeń czynnościowych narządu żucia pacjentów zgłaszających się do laryngologa z szumami usznymi. Ocenie poddano również stopień dokuczliwości szumów usznych. Posługując się wskaźnikiem anamnestycznym Ai i wskaźnikiem dysfunkcji Di wg Helkimo, u ponad połowy badanych stwierdzono znaczne nasilenie dysfunkcji narządu żucia. Z przeprowadzonych obserwacji wynika, że szumy uszne nie tylko towarzyszą dysfunkcji narządu żucia, ale mogą ją również potęgować jako czynnik nasilający stres.

---

Szumy uszne (tinnitus) od dawna stanowiły przedmiot zainteresowania medycyny. Słowa tinnitus po raz pierwszy użył Pliniusz w I wieku naszej ery. Wywodzi się ono od łacińskiego czasownika tinnire, co oznacza dzwonienie, brzęczenie (1).

Subiektywne szumy uszne są zjawiskiem fantomowym i są słyszalne tylko przez osoby, którym dokuczają. Zarejestrowanie ich dźwięku nie jest możliwe nawet za pomocą najnowocześniejszej aparatury. Są one wynikiem percepcji sygnału neuralnego dochodzącego z drogi słuchowej do kory mózgowej, tworzonego w procesach odmiennych od normalnego procesu słyszenia (2).
Szumy uszne mogą być symptomem wielu zmian chorobowych związanych z uchem zewnętrznym i środkowym, jak również z uchem wewnętrznym (1, 3). Zazwyczaj są objawem towarzyszącym upośledzeniu słuchu. Od wielu lat dyskutowany jest również problem szumów usznych jako jednego z objawów zaburzeń czynnościowych narządu żucia (4, 5, 6, 7, 8).
Celem pracy jest ocena występowania zaburzeń czynnościowych narządu żucia u pacjentów z szumami usznymi oraz ocena korelacji dokuczliwości szumów usznych z nasileniem dysfunkcji narządu żucia. 

Zobacz pełną treść artykułu >>