Damian Dudek i Damian Korzuch

Praca recenzowana

Z Oddziału Chirurgii Szczękowej Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 w Sosnowcu Ordynator: dr n med. Krzysztof Ślaski Współpraca naukowa: dr hab. n. med. Romuald Wojnicz Z III Katedry i Oddziału Klinicznego Kardiologii w Zabrzu Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach.

Streszczenie

Leczenie chirurgiczne chorych stosujących przewlekle farmakoterapię przeciwzakrzepową jest związane z wyborem odpowiedniego sposobu postępowania przygotowawczego przed zabiegami ekstrakcji zębów i operacjami w obrębie jamy ustnej. W związku z brakiem ujednoliconych standardów postępowania przedzabiegowego autorzy podjęli próbę przedstawienia aktualnie proponowanych sposobów przygotowania chorych do zabiegu chirurgicznego w obrębie jamy ustnej w zależności od stosowanej profilaktyki przeciwkrzepliwej oraz wywiadu klinicznego. Artykuł zawiera ponadto zarys informacji o działaniu oraz zastosowaniu preparatów przeciwpłytkowych i hamujących krzepnięcie krwi, ich najczęściej stosowanych postaciach i przykładowych dawkach.

Przewlekła terapia przeciwzakrzepowa powoduje istotne problemy lecznicze w codziennej praktyce stomatologicznej. Dotyczą one przede wszystkim wyboru sposobu postępowania przygotowawczego związanego z utrzymaniem lub zaprzestaniem stosowania farmakologii przeciwzakrzepowej. Obie metody postępowania mają swoje zalety i wady (tab. I). Nie opracowano, niestety, do chwili obecnej ujednoliconych standardów postępowania przed zabiegami z zakresu chirurgii stomatologicznej. W związku z tym wybór metody postępowania przygotowawczego powinien być oparty na kompleksowej ocenie stanu klinicznego chorego oraz zażywanych przez niego leków.

 Charakter stosowanej przewlekle terapii farmakologicznej sugeruje sposób postępowania przygotowawczego przed wykonaniem zabiegu chirurgicznego. Obecnie powszechnie stosowaną przez lekarzy stomatologów praktyką jest pozyskanie konsultacji kardiologicznej lub internistycznej chorego. Oczekiwanie na wizytę u specjalisty wiąże się jednak z odroczeniem zabiegu. Stwarza to dla chorych dodatkowy dyskomfort fizyczny i psychiczny. Dolegliwości bólowe i oczekiwanie na zabieg mogą być przyczyną powstawania reakcji stresowej. W przypadku ropnych, zębopochodnych stanów zapalnych tkanek miękkich jamy ustnej i twarzy odroczenie zabiegu może doprowadzić do powikłań ogólnoustrojowych. Chorzy oczekujący na przygotowanie do zabiegu często przyjmują wówczas leki przeciwbólowe i przeciwzapalne w dużych dawkach. Mogą one dodatkowo modyfikować funkcje układu krzepnięcia. Zamiarem autorów niniejszego opracowania jest przybliżenie – na podstawie piśmiennictwa – problematyki postępowania z chorymi stosującymi przewlekle terapię przeciwzakrzepową, u których jest konieczne wykonanie zabiegu chirurgicznego. W profilaktyce przeciwzakrzepowej stosuje się obecnie przede wszystkim dwie grupy leków: preparaty przeciwpłytkowe oraz preparaty hamujące krzepnięcie krwi.