Pierwszy etap tworzenia szyny to bezpośredni skan uzębienia pacjenta za pośrednictwem skanera wewnętrzustnego lub skan gotowego już modelu gipsowego. Ważne jest, aby pliki skanu zostały zapisane z odpowiednim rozszerzeniem w pamięci urządzenia.

Za pomocą programu komputerowego projektuje się zasięg szyny i ustala jej grubość (odcinki boczne powinny mieć około 1 mm grubości, a w zgryzie – 1,5 mm). Później program sam sugeruje, jak dana szyna miałaby wyglądać.

Podczas drukowania należy pamiętać, aby model znajdował się bezpośrednio na stoliku drukarki oraz aby stykał się z nim jak największą swoją powierzchnią. Przed nalaniem żywicy, trzeba pamiętać, aby ją dobrze wymieszać.

Świeżo wyjętą szynę należy płukać przez 2 minuty, za pomocą myjki ultradźwiękowej i izopropanolu. Potem powtórzyć płukanie w świeżej porcji alkoholu przez 3 min. Umieszczenie szyny w piecu świetlnym (lampie polimeryzacyjnej mogącej emitować światło długości fali UV-A 315-400 nm) na około 10 minut sprawia, że szyna odznacza się bardzo małą ilością monomerów resztkowych.

W kolejnym etapie z dobrze utwardzonego materiału odcina się elementy podporowe za pomocą separatorów lub frezów z nasypem z węglika krzemu i poleruje.

Uzyskanie wysokiego połysku jest możliwe dzięki użyciu past polerskich, lub – tak jak w przypadku klasycznych szyn – dzięki zastosowaniu pumeksu czy bawełniaka.