Jeżeli dentysta, właściciel mieszkania będącego częścią budynku należącego do wspólnoty mieszkaniowej, przeznaczy je na gabinet stomatologiczny, musi liczyć się z tym, że będzie ponosił większe koszty związane z utrzymaniem lokalu. Wspólnota może podjąć uchwałę, w której zobowiąże właściciela gabinetu stomatologicznego do pokrywania wyższych kosztów związanych z używaniem nieruchomości wspólnej. Ma to swoje uzasadnienie w tym, że przychodzący pacjenci więcej brudzą, szybciej niszczy się klatka schodowa, parkujące przed budynkiem samochody niszczą chodnik czy pokrywę asfaltową, zniszczeniu mogą ulec zieleńce i klomby, itp.

Jeśli stomatolog – właściciel mieszkania we wspólnocie korzysta jedynie z gabinetu, a nie używa pomieszczeń dodatkowych, takich jak np. strych, suterena, piwnice, suszarnie, i tak musi uiszczać za nie opłaty eksploatacyjne, ponieważ należą one do majątku wspólnego, na którego utrzymanie łożą wszyscy członkowie wspólnoty.

Właściciel pojedynczego mieszkania nie może też bez zgody pozostałych współwłaścicieli budynku odłączyć posiadanego lokalu od sieci centralnego ogrzewania i zastosować innego rodzaju ogrzewania. Uchwałę w tej sprawie wydał Sad Najwyższy, uzasadniając, że pomiędzy właścicielami mieszkań we wspólnym budynku istnieją specyficzne relacje powiązań. Odłączenie jednego mieszkania od instalacji c.o. mogłoby utrudnić innym właścicielom wykorzystanie tego ogrzewania, np. przez narażenie ich na ponoszenie wyższych kosztów eksploatacji instalacji c.o.

Właściciel gabinetu stomatologicznego we wspólnocie mieszkaniowej, oprócz pokrywania kosztów utrzymania samego lokalu, jest zobowiązany do stałego wpłacania zaliczek na koszty zarządu. Dotyczą one wydatków związanych z używaniem wspólnych części budynku (korytarze, ich oświetlenie), remontów i konserwacji całego budynku czy anteny zbiorczej. Jeśli właściciel nie płaci tej części kosztów utrzymania nieruchomości, wspólnota może je wyegzekwować w postępowaniu upominawczym.

Źródło: „Gazeta Prawna”