Z przepisów podatkowych wynika, iż osoby wykonujące wolny zawód mogą rozliczać się z fiskusem na zasadzie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z opodatkowania na zasadzie ryczałtu mogą skorzystać osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, w tym wykonujący wolne zawody, np. stomatolodzy prowadzący prywatne praktyki oraz technicy dentystyczni (a także pielęgniarki, weterynarze, felczerzy, położne), o ile spełnią dwa zasadnicze warunki:

1. Będą osobiście wykonywać wolny zawód w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Czyli: jeśli stomatolog prowadzi indywidualną praktykę i nie zatrudnia u siebie na umowę o pracę, umowę zlecenie, umowę o dzieło ani na podobne umowy specjalistów z tej samej branży. Regulacja dotyczy jedynie zakazu zatrudniania osób, które wykonywałyby czynności, które przynależą osobom wykonującym ten sam zawód, co zatrudniający je stomatolog. Dentyście wolno natomiast do pomocy zatrudnić sekretarkę lub sprzątaczkę – te osoby wykonują zupełnie inne czynności niżeli zatrudniający je dentysta. I nie ma tu znaczenia fakt, że wykonują je na rzecz zatrudniającego, ponieważ świadczeniem usług czysto medycznych nadal będzie zajmował się jedynie stomatolog – czyli będzie osobiście wykonywał wolny zawód.

2. Nie będą świadczyć usług na rzecz osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych, nieposiadających osobowości prawnej albo na rzecz osób fizycznych dla potrzeb prowadzonej przez nie pozarolniczej działalności gospodarczej. Stomatolog, by mógł rozliczać się w formie ryczałtu, musi świadczyć usługi jedynie na rzecz osób fizycznych, czyli zwykłych pacjentów. Prawo do opodatkowania w formie ryczałtu traci więc dentysta podpisujący umowę z kliniką, zakładem medycznym, ponieważ nie będzie wówczas opłacany bezpośrednio przez pacjentów, ale przez podmiot, z którym podpisał umowę (wspomnianą klinikę czy zakład). Również podpisanie umowy z NFZ to koniec możliwości opłacania podatku w formie ryczałtu.

Źródło: „Gazeta Prawna”