Popularyzacja interdyscyplinarnego podejścia do leczenia schorzeń stomatologicznych, ogólnych czy układowych oraz postęp wiedzy medycznej powodują, że zdrowie pacjenta zaczyna być postrzegane jako całość, a problem stomatologiczny może być jednym z elementów łańcucha chorobowego albo też przyczyną rozpoczynającą ciąg schorzeń i dysfunkcji.

Najważniejsze zasady stomatologii kompletnej to:

• zapoznanie się z potrzebami i pragnieniami pacjenta;

• poznanie problemów zdrowotnych pacjenta i zapoznanie się z listą przyjmowanych przez niego leków oraz odniesienie tych informacji do danych pozyskanych podczas badania stomatologicznego;

• zdiagnozowanie wszystkich dysfunkcji w obrębie narządu żucia i określenie, które z nich mogą wpłynąć negatywnie na zdrowie jamy ustnej i innych układów ciała, np. układu krążenia;

• poinformowanie pacjenta o skutkach niepodjęcia leczenia zdiagnozowanych problemów stomatologicznych oraz podejrzewanych chorób ogólnych czy układowych.

Stomatologia całościowa przynosi szereg korzyści zarówno pacjentowi, jak i dentyście, ponieważ w pacjencie kształtuje się poczucie kompleksowego zaopiekowania, natomiast lekarz ma szansę zyskać pacjenta lojalnego i przekonanego do jakości usług świadczonych przez wybranego stomatologa.