„Polska należy do światowych liderów turystyki medycznej. Naprawdę jest nieźle. Gdyby wziąć pod uwagę liczbę i wartość świadczeń medycznych udzielanych w Polsce obcokrajowcom, a następnie odnieść je do potencjału całej krajowej ochrony zdrowia, okazałoby się, że wprawdzie ustępujemy Czechom, ale daleko wyprzedzamy... Stany Zjednoczone” – czytamy w „Menedżerze Zdrowia” w wyd. z dn. 22.05.2017 r.

Podróże medyczne uznawane są za globalny fenomen. Historia turystyki medycznej nie zaczyna się jednak w czasach nam znanych, ale jeszcze w epoce neolitu i brązu. Sprzed ok. 2000 lat pochodzą natomiast pierwsze udokumentowane przez Greków zdarzenia związane z podróżami po zdrowie. Pierwsi turyści byli de facto pielgrzymami wędrującymi do wód leczniczych. Najbardziej znanym celem ich podróży po zdrowie było sanktuarium Asklepiosa w mieście Epidauros. Trzeba było jednak 2 tysiącleci, aby turystyka medyczna rozkwitła. Boom na podróże po zdrowie rozpoczął się po upowszechnieniu nowoczesnych mediów, a głównie internetu. Dlatego za początek turystyki stomatologicznej i medycznej, które istnieją obecnie, należy uznać pierwszą dekadę XXI wieku.

Definicji turystyki medycznej jest wiele. Jedną z najbardziej przejrzystych i prostych zawarto w „Manual on Statistics of International Trade in Services” (United Nations, 2002): turystyka medyczna to podróż zagraniczna, której celem jest pozyskanie usług medycznych. Podobnie definiują podróże po zdrowie WHO i OECD. Turystą medycznym nie jest natomiast osoba, która przybyła do danego kraju tylko w celach poznawczych lub rekreacyjnych i została zmuszona przez okoliczności do skorzystania z opieki medycznej lub stomatologicznej podczas podróży.

Źródło: „Menedżer Zdrowia”