Każda jama ustna to potencjalne miejsce dla rozwoju próchnicy. Szczególnie przyjazne środowisko znajduje się w buziach małych dzieci. Z kilku powodów:

1. Maluchy uwielbiają wszystko, co słodkie; podobny „gust” mają też bakterie próchnicy.
2. Dzieci przepadają za przegryzaniem między posiłkami – w ten sposób dostarczają bakteriom próchnicy wciąż nowych porcji pożywki do rozwoju.
3. Dzieci z zasady niechętnie czyszczą zęby i nie przywiązują do tej czynności wielkiej wagi, traktując ją jak stratę swego cennego czasu.
4. Samodzielne czyszczenie małych ząbków przez brzdąca bywa niedokładne oraz niesystematyczne.

W walce z próchnicą u dzieci pomagają nam:

1. Karmienie piersią – najlepsze jest mleko mamy. Optymalnie dobrany skład pokarmu nie wspomaga rozwoju próchnicy, a karmienie naturalne korzystnie wpływa na rozwój aparatu żującego. Do ssania piersi dziecko używa 40 mięśni twarzy – 10 razy więcej niż w przypadku ssania smoczka. Po karmieniu piersią - nawet długotrwałym – nie istnieje potrzeba natychmiastowego przemywania buzi malucha gazikiem z wodą albo rumiankiem. Po karmieniu butelką nie wolno zapomnieć o tej czynności. Dzieci karmione sztucznie mogą mieć próchnicę butelkową: zęby najczęściej zniszczone są wokół brzegów. Zasypianie z butelką w buzi i ząbkami oblepionymi słodką kaszką to świetny sposób na szybki rozwój chorób uzębienia i powstania wad zgryzu.
2. Przerwy w jedzeniu – między posiłkami jest czas na oczyszczenie wnętrza buzi przez ślinę. Dzięki właściwościom bakteriobójczym i czynnym enzymom, ślina bardzo dobrze oczyszcza zęby z resztek organicznych. Pod warunkiem, że jej moc nie jest zużywana do nadtrawiania kolejnych porcji przekąsek.
3. Higiena – staranne i systematycznie oczyszczanie wnętrza buzi i powierzchni ząbków nie sprzyja szkodliwej działalności bakterii próchnicy. Ważne jest stosowanie past i szczoteczek odpowiednich do wieku dziecka oraz okresowa fluoryzacja. Rodzice powinni myć zęby dziecku do 10 roku życia.

Ukochany dziecięcy smoczek najlepiej odstawić w wieku ok. 7 – 8 miesięcy. Stosowany dłużej, przyczynia się do rozwoju wad zgryzu.

Źródło: „Życie Warszawy”