Osoby z zaburzeniami ze spektrum autyzmu mają trudności z odbyciem wizyty u dentysty. Czynnikami, które stanowią bariery dla pomyślnego uczestnictwa tych osób w spotkaniach ze stomatologiem, są: wrażliwość sensoryczna, trudności w komunikacji, strach przed dentystą, niepokój przed wizytą, współistniejąca niepełnosprawność intelektualna. To powoduje, że przy stwierdzonym zaburzeniu ze spektrum autyzmu dziecko u stomatologa bywa bardzo rzadko, a jego leczenie najczęściej wiąże się zastosowaniem znieczulenia ogólnego. Sporadyczne wizyty u dentysty przekładają się z kolei na większe ryzyko rozwoju próchnicy i niszczenia zębów, co w późniejszym czasie wymaga poważniejszych interwencji stomatologicznych i generuje szereg nieprzyjemnych wspomnień dla osoby dotkniętej chorobą jamy ustnej. Natomiast przykre wspomnienia z dzieciństwa przekładają się na zachowania w gabinecie stomatologicznym już po uzyskaniu pełnoletności.

Warto wspomnieć, że z badań wynika, iż istnieją jeszcze dwie bariery utrudniające dostęp do opieki stomatologicznej dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu – to niepokój personelu stomatologicznego i niepewność związane z leczeniem takich osób oraz zaabsorbowanie rodziców innymi pilnymi potrzebami medycznymi dziecka.

Pokonywanie barier utrudniających dostęp do leczenia stomatologicznego pacjentowi z zaburzeniem ze spektrum autyzmu jest istotne, ponieważ przekłada się na poprawę stanu zdrowia jamy ustnej – najpierw dziecka, a później osoby dorosłej.