Z badań wynika, że u dzieci, których zęby dotknięte są próchnicą, ponad jedną trzecią mikroflory płytki nazębnej stanowią bakterie Streptococcus mutans, czyli główni winowajcy niszczenia szkliwa. Z kolei u dzieci, które nie mają próchnicy, bakterii tych jest mniej niż 0,1%.

Myślenie, że szkodliwe dla szkliwa bakterie pojawiają się w jamie ustnej dopiero po wyrżnięciu się zębów mlecznych, jest błędem – udowodniono, że drobnoustroje te kolonizują jamę ustną dziecka bezpośrednio po narodzinach bądź jeszcze w czasie porodu.

Mikroorganizmy próchnicotwórcze nie potrzebują szkliwa zębów, aby móc kolonizować jamę ustną. Udowodniono, że S. mutans może zasiedlać bezzębną jamę ustną niemowlęcia, lokując się na brodawkach języka, które stanowią dla niego dobre siedlisko. Bakterie te mogłyby przyczepiać się do śluzówki jamy ustnej, ale ciągłe jej omywanie przez ślinę, a dodatkowo – częste połykanie śliny przez dziecko – powodują, że drobnoustroje nie pozostają długo w obszarze oralnym u bezzębnego niemowlęcia.

Ponieważ bakterie mogą osadzać się na brodawkach języka na długo przed wyrośnięciem pierwszego zęba, dlatego profilaktykę próchnicy warto wdrażać jak najszybciej – między innymi poprzez codzienne przemywanie jamy ustnej niemowlęcia wodą bądź rozcieńczonym naparem rumianku, wykorzystując do tego jałowe gaziki.