Próchnicą wczesnego dzieciństwa określa się występowanie do 71. miesiąca życia u dziecka jednego bądź większej liczby zębów mlecznych, które są objęte próchnicą, zostały usunięte lub wypełnione z powodu ubytków spowodowanych tą chorobą.

Próchnica wczesnego dzieciństwa może przebiegać w różnych postaciach, w tym w ciężkiej i ostrej. Jeśli nie jest leczona, to niezależnie od postaci i przebiegu może doprowadzić do rozwoju poważnych powikłań zdrowotnych.

W jamie ustnej próchnica wczesnego dzieciństwa doprowadza do szybkiej destrukcji zębów mlecznych lub przedwczesnej ich utraty. Jej skutkiem są stany zapalne, które przenoszą się na zawiązki zębów stałych i uszkadzają je. Powstają również wady zgryzu, które są pokłosiem przesuwania się zębów, jeśli luki po utraconych zębach nie zostaną uzupełnione protezą lub w porę wyrżniętym zębem stałym. Wady zgryzu z kolei generują zaburzenia funkcjonowania stawu skroniowo-żuchwowego, a także (podobnie jak ubytki zębowe) utrudniają żucie i powodują problemy z wymową. Na to wszystko mogą nałożyć się skutki psychologiczne, które wynikają z upośledzenia mowy, odrzucenia ze strony rówieśników, docinków. Ostre fragmenty ukruszonych zębów mogą również ranić śluzówkę jamy ustnej, co może doprowadzić do rozwoju owrzodzeń. Jeśli natomiast bakterie z chorych zębów mlecznych przedostaną się do krwiobiegu, mogą doprowadzić do ogólnoustrojowych schorzeń, takich jak infekcyjne zapalenie wsierdzia, kłębuszkowe zapalenie nerek czy innych chorób z sepsą włącznie.

Należy więc regularnie kontrolować zdrowie jamy ustnej małego dziecka u stomatologa, aby uniknąć zawczasu bardzo poważnych dla całego dalszego życia skutków nieleczonych chorych zębów.